viernes, 10 de diciembre de 2010

O home que plantaba árbores


Publicado pola Editorial Galaxia da autoría de Jean Giono.

O libro fala dun pastor que converte un territorio ermo nun bosque grazas a que cada día vai plantando sementes, dun xeito totalmente anónimo e sen ánimo de lucro.
O bosque foi declarado patrimonio da humanidade.


NOTA: 1

Tonecho de Rebordechao


Autor: Breogán Riveiro, editado pola editorial Galaxia


A historia trata dun neno chamado Tonecho que naceu na cidade pero mudouse para a aldea cos seus avós. A aldea está na provincia de Ourense. Os seus avós teñen animais e a vila está rodeada de montes. Os nomes dos avós son Manolo é Hermosinda e teñen un can chamado Langeón. Vive as súas propias aventuras.

O libró é divertido e ameno.



NOTA:

A casiña azul


Editorial: Galaxia. Autora: Sandra Comino.


Este libro trata dunha rapaza que a maltrata o seu pai e é abandoada pola súa nai. Pero ela atopa consolo nos libros que le. .As únicas persoas que a queren son o seu amigo Bruno e a súa avoa materna.



NOTA: 8

miércoles, 8 de diciembre de 2010

A expedición do Pacífico


Este libro da editorial Xerais é de Marilar Aleixandre.


Trata dunha expedición de zoólogos que van nun barco, onde se agocha unha moza porque tamén quere formar parte desa expedición, e coa axuda do seu irmán disfrázase de home. Pasan moitas aventuras por moitos países, ata que ao final Emilia decide facer saber a súa verdadeira identidade.


NOTA: 5,25

lunes, 6 de diciembre de 2010

O capitán Zochusman

Este libro publicado por Sotelo Blanco foi escrito por Luis Seixido.

Toñín é un rapaz de seis anos cunha gran capacidade de imaxinación, aínda que é bastante fácil de enganar, sobre todo polo seu compañeiro Manuel. Como quere ser un superherore é un neno moi aplicado nas clases. Inventa o seu propio traxe e un nome e consegue vingarse e crerse un auténtico heroe.


NOTA: 5

domingo, 21 de noviembre de 2010

A voz do lago

Este libro publicado pola editorial Galaxia foi escrito por Antón Riveiro Coello.

Este libro, que vai sobre sereas, cóntao Irene, unha nena que vivía cerca do pazo de Goiáns, cando chega á súa vila María Mariño xa que os seus tíos ían herdar o pazo.
Todo empeza no colexio cando lle contan unha historia sobre os Mariño que logo Irena contará a María; esta respóndelle que no pazo había un libro que cada vez que se poñía a lelo escoitaba unhas voces laiándose e xa non podía seguir lendo.
MAría invita a Irene ao pazo para que lle axude a desvelar o misterio, e así o farán.


NOTA: 8

VANESA tamén lle dá a este libro un 8.

sábado, 20 de noviembre de 2010

A voz do lago


Este libro publicado pola editorial Galaxia foi escrito por Antón Riveiro Coello.

Esta bonita historia ten dúas protagonistas femininas: Irene e María. Irene é unha nena que vive nunha pequena vila a onde irá vivir María coa súa familia, xa que o pazo vai ser herdado pola familia desta última. Esta María non é unha moza calquera, senón que estamos a falar de María Mariño, a nosa poeta, durante a súa estancia na zona.
O libro está cheo de intrigas e lendas que se resolverán cara ao final grazas á valentía destas dúas nenas. Saberemos do poder das sereas e do amor dos humanos que todo ou nada o pode.

NOTA: 9

lunes, 15 de noviembre de 2010

A expedición do Pacífico


Este libro da editorial Xerais escribiuno Marilar Aleixandre.

Emilia é unha moza galega de trece anos a quen lle gustaría estudar Zooloxía, pero no século no que vive (XIX) as mulleres non poden ir á Universidade.
Un dos seus irmáns vai participar nunha expedición científica con varios especialistas en diversas ramas da Historia Natural. Ela agóchase para poder ir. Cando a descobren, xa é imposible a volta á casa, así que disfrázase de home para poder seguir a viaxe con normalidade. A expedición resulta chea de experiencias fantásticas e de desgustos, así como de inicio ao amor. Problemas económicos, de saúde... de todo hai nas súas páxinas.

NOTA: 2,5

MARTÍN dálle a este libro un 2

viernes, 12 de noviembre de 2010

A abella abesullona


Este libro publicado pola editorial Galaxia foi escrito por Manuel Janeiro.

Nunha colmea de abellas non daban conseguido suficiente mel, por iso as abellas tiñan que desprazarse moitas veces e por riba non conseguían flores suficientes. A raíña da colmea xa non sabía como facer, e a Abella Abesullona decidiu encargarse de buscar flores e marchou na súa procura. Buscou e buscou, pero non daba atopado. Polo camiño, fíxose amiga doutra abella, pero tiña que seguir buscando. Un saltón díxolle onde atopar flores e foi avisar á raíña da colmea, pero ela decidiu ir onda a súa amiga solitaria.


NOTA: 4

jueves, 11 de noviembre de 2010

Os vellos non deben de namorarse


O autor desta obra de teatro é Castelao.

Rapazas novas que son obxecto de amoríos por parte de tres vellos que ao final se reúnen para cavilar na inconveniencia de amar de vello. Está dividido en tres lances e un epílogo.



NOTA: 5


VANESA a este libro dálle un 6

miércoles, 10 de noviembre de 2010

Os vellos non deben de namorarse


O autor desta obra de teatro é Castelao.

Dividido en tres lances e un epílogo, o libro conta como de malo pode chegar a ser para un vello namorarse dunha moza e as consecuencias que tales amoríos carrexan. Ningún dos tres lances difiren no contido, coa presenza continua da morte, que lle dá á obra un carácter diferente de realismo.
O epílogo é unha especie de conclusión.


NOTA: 8,5

MARTÍN dálle a este libro un 7

jueves, 4 de noviembre de 2010

El secreto del ordenador


Este libro da editorial Casals foi escrito por María Aymerich.

Dous irmáns van para Girona á casa dos seus avós xa que seus pais tiñan que ir a un congreso. Poucos días despois de chegaren reciben un ordenador. Cando ían xogar con el, apareceronselles unhas palabras que daban a entender que había alguén en perigo, polo que comezaron a investigar de que se trataba; estas leváronos ata Portbou, a onde se dirixiron. Unha vez alí subiron ata a montaña, onde atoparon un home ferido que agardaba por unhas xoias roubadas...
E non conto máis para que sexades vós os que leades o libro e resolvades o final.


NOTA: 5

miércoles, 3 de noviembre de 2010

O último traballo do Señor Luna


O autor deste libro editado por Edebé é César Mallorquí.

Este libro trata dun asasino, o señor Luna, contratado polo señor Aurelio e o seu fillo para matar a unha muller, a señora Flor, serventa en Madrid na casa dun neno superdotado -e discriminado- chamado Paulo.

O libro está ben, a historia é moi boa e moi interesante. Un libro que ademais ensina a discriminación dos superdotados, e que fala da espantosa vida dos narcotraficantes.


NOTA: 8

martes, 2 de noviembre de 2010

Mimos e máis mimos


O autor deste libro publicado por Galaxia é Pepe Carballude.

Este libro trata dunha rapaza chamada Olalla que é filla única e ten moitos mimos, conséntenlle todo. A súa nai está embarazada e ten outra nena, Andrea.
Olalla é moi ciumenta porque lle fan máis caso á súa irmá. Os mimos póñenlle trampas e aprende a non caer nelas.

NOTA: 3

lunes, 1 de noviembre de 2010

La creación de Hugo Cabret

O autor deste libro publicado por SM é Brian Selznick.


O libro trata dun neno orfo que vive nos sumidoiros dunha estación de tren e arranxa os reloxos da estación. O único recordo que lle queda de seu pai é un moneco de engranaxes que ten que arranxar pero non dá. Sabe que nun recuncho da estación hai un xogueteiro a quen lle rouba as pezas que lle cómpren, pero este píllao e dille que lle queimou as súas posesións: o moneco e un diario. Pero Hugo é amigo da sobriña do xogueteiro e esta cóntalle a verdade: non lle queimaron nada.
Tempo despois, na casa dos padriños de Isabelle, descubriron moitos debuxos semellantes ao seu moneco asinados por Georges Melier, e o rapaz sabe que os viu nunha película. E comprende a verdade que estaba agochada aos seus ollos ata entón...


NOTA: 10

sábado, 30 de octubre de 2010

Cando petan na porta pola noite


O autor deste libro publicado pola editorial Xerais é Xabier P. Docampo.

O libro ten tres historias diferentes, o cal fai que me guste máis pola súa oferta variada. Sempre cabe a posibilidade de que se un relato non che gusta, que che gusten os outros. Pero neste caso gustáronme os tres, porque son fantásticos e por como están escritos, sobre todo o primeiro, por iso de ter un dobre e ter que pagar as consecuencias.


NOTA: 7

jueves, 28 de octubre de 2010

A verdadeira historia do burro Feldespato


O autor deste libro publicado por Galaxia é Xerardo Quintiá.

Este libro trata dun burro chamado Feldespato que se perdeu polo mundo e chegou a un barrio chamado Setelúas, onde coñeceu unha bruxa chamada Marica Pendella, quen o acolleu na súa casa. A bruxa durmía cen anos seguidos debido a un conxuro mal establecido. Mentres ela durmía o burro aprendeu a ler, a escribir e a falar, ata de que tanto pensar decatouse de que namorara de Marica. Como era un burro listo non tiña amigos, polo que decidiu ir percorrer mundo. Á volta escribiulle un poema á súa amada.
E ata que lla puido recitar non parou.


NOTA: 6

domingo, 24 de octubre de 2010

O Principiño


O autor deste libro é Antoine de Saint-Exupéry.

Era un neno ao que lle gustaba debuxar, pero os maiores prohibíronllo. De maior fíxose piloto de avións. Un día tivo unha avaría no Sáhara, pero non lle quedaba auga máis que para 8 días. Ao espertar sorprendeuse ao ver un rapaciño diante del, xa que estaba a moita distancia de calquera lugar habitado. O neno, o principiño, pedíalle debuxos que el non sabía facer nun principio e foino coñecendo mellor.



NOTA: 7

jueves, 21 de octubre de 2010

A casiña azul



Este libro é de Sandra Camino.

O libro conta a historia dunha rapaza que é abandoada pola súa nai e maltratada polo seu pai; a única persoa que a quere é a súa avoa materna.
O libro gustoume moito, porque ten moito sentimento. Ademais, gustáronme moito as historias de amor, e non só porque poidan ter ou non un final feliz senón polas sensacións que transmite.



NOTA: 8

miércoles, 20 de octubre de 2010

Matilda

O autor deste libro publicado en galego por Alfaguara é Roald Dahl.

Unha nena chamada Matilda é superdotada, aínda que ten un familia superanomal que non só non lle fai caso senón que non a quere nin a coida nin a mima como se debe amar un fillo. Buscándose a vida soa, aprende a ler a vai á biblioteca, de xeito que cando comeza o colexio ten lidos máis libros que a propia profesora, que vén sendo unha moza encantadora que deseguida apreciará a súa intelixencia en contra da malvada directora, de quen conseguirán vingarse como é debido.

Ao rematar de ler o libro vimos o filme: este é moi gracioso pero un pouco esaxerado. Paseino mellor lendo o libro.

NOTA: 7

VANESA a este libro dálle un 9,75.


martes, 19 de octubre de 2010

Matilda

O autor deste libro publicado en galego por Alfaguara é Roald Dahl.

Matilda é unha nena de oito anos, superdotada, que é tratada mal pola súa propia familia. Aprende a ler soa, mirando os xornais do pai. Logo vai todas as tardes á biblioteca a ler, e devora absolutamente todos os libros que lle poñan diante.
O pai de Matilda dedícase a vender coches estafando á xente. A Matilda non lle gusta esta actitude e víngase do pai, polos malos tratos e por mala persoa, de diferentes xeitos.
Cando Matilda comeza o colexio, a súa profesora percátase de que a rapaza é extraordinaria. Fala coa directora para cambiala para un curso superior, pero esta resulta ser unha bruxa mala que só pensa mal dos nenos e nenas do colexio.
A nena e a profesora fanse moi amigas e pasan tardes xuntas; así Matilda descobre a verdadeira vida da profesora e da directora e decide intervir.
E xa non vos conto máis.
Matilda é un libro moi divertido que nos fai rir e cavilar en que ser superdotado tampouco é unha opción moi boa. Gustoume moito o final. Se a comparo coa película, terei que engadir que me gustou máis o libro, a película é un pouco fantástica de máis.


NOTA: 7

sábado, 16 de octubre de 2010

Olga e o dinosauro

O autor deste libro publicado pola editorial Galaxia é Breogán Riveiro.


Trata dunha nena que se chama Olga a quen un día lle sae un dinosaurio sabichón que fala. Este díxolle que se non sabía por onde se saía e ela contestoulle que nunca vira a ninguén saír de alí, do seu armario. Como non deron con ningunha porta, acabaron tendo fame. Logo saíron á rúa e chegaron a un parque onde había un neno moi malo, polo que o dinosaurio comeuno, pero Olga mandou que o escupise. Cando volveron para a casa, prenderon a tele, onde botaban un documental sobre o camiño de Santiago, o que fixo cavilar ao dinausario.


NOTA: 6

viernes, 15 de octubre de 2010

Voces de vacas


O autor deste libro é Xavier López Rodríguez


O libro trata da vida dunha vaca, a Dourada, cando xa é maior. Ao seu arredor, comparten "casa" con ela outras vacas, personificadas e con voz propia. Páxina a páxina imos sabendo das súas debilidades e virtudes, da axuda que lles ofrece a Dourada como "alma mater".


NOTA: 3

viernes, 1 de octubre de 2010

Premio

A finais de maio presentamos o Proxecto 7+1 integrado polos blogues setemaisun e linguademontes aos V Premios da Fundación Impuls. Estes dous blogues estaban xestionados e realizados basicamente polo alumnado de PDC. En xullo, recibimos a noticia de que foran merecedores do II Premio Talita-Impuls, como boa experiencia docente de integración das TIC na aula para alumnos con Necesidades Educativas Especiais.
Daquela queremos deixar constancia do noso agradecemento a quen así o estimou. Para nós foi tamén un gran impulso e a confirmación de que traballabamos nunha liña que tamén outros pensaban axeitada.
E como coordinador, tan só compartilo con elas e con eles: con Alba, Dani B., Dani S., David, Guille, Iria, Iván, Jónatan, Lucía Leticia, Lucía, Marius, Ramón, Raquel e Santi. Grazas por aprendermos xuntos e por tantos sorrisos nestes tres últimos anos. E tamén a Marta (compañeira do ámbito científico) e Adriana (orientadora), por compartir as mesmas ideas.
Así mesmo, gustaríame recoñecer o traballo de moitas blogueiras e blogueiros en lingua galega agrupados en normalizagaliza. Non poucas veces nos deron ideas para mellorar o noso traballo.
E por último sinalar que, aínda que circunstancias laborais me afastan temporalmente deste proxecto, estou seguro de que vai seguir incluso con máis forza e con novas ideas.


miércoles, 2 de junio de 2010

A I Guerra Mundial


Unha das imaxes da sanguinolenta I Guerra Mundial foi a das trincheiras. Para facervos unha idea de como foi esta cruenta guerra podedes repasar as fotos da revista Life aloxadas aquí.
Para continuar temos aquí unha actividade sinxela para írmonos facendo unha idea.
Foi tamén unha guerra tecnolóxica, como podes ver nesta entrada

E xa na web podedes ver numerosos vídeos sobre esta guerra. Aquí vos deixamos un deles:

E se aínda desexades saber máis, podedes ver este blogue.
Por último propóñovos as seguintes actividades:
a) Ver unha película sobre o tema, por exemplo, Sendeiros de gloria.
a) Imaxinade que estades nunha trincheira. Escribe un diario que abranxa tres días neste lugar
c) Facede dous equipos: uns investigade sobre o Barón Rojo e outros sobre Lawrence de Arabia. E logo presentádenos aos demais os resultados.

A revolución industrial

Hai quen afirma que a Historia da Humanidade se podía dividir en dous períodos: un anterior á Revolución Industrial e outro posterior. Para chegar a coñecela un pouco mellor, comezaremos por esta actividade.
Despois vas realizar unha pequena exposición escrita sobre a mesma utilizando o mapa conceptual de abaixo e mais este que tes aquí.



E para rematar imos ir ao cine. Imos ver unha película de Charles Chaplin titulada Tempos modernos.

jueves, 20 de mayo de 2010

O faro de Arealonga

A autora deste libro é Uxía Casal.
Este libro trata dunha rapaza chamada Rosalía que vivía nun piso con súa irmá. Ela decidi un día volver para a súa vila natal, que era Arealonga. Cando regresou, toda a familia púxose moi contenta de volver vela. Rosalía tiña ganas de ver a Néstor, que era un gran amigo seu. Un día pasou algo estraño en Arealonga e foi que desaparecían rochas. Tamén desaparecera o can de Rosalía, Carrizo. Ela contoulle ao seu amigo que esas rochas desapareceran e brillaban cando ela non estaba alí. Un veciño de Arealonga contoulle a Rosalía e a súa irmá Tareixa que vira a un xaponés preto das pedras. Elas estrañáronse. Rosalía preguntoulle ao veciño se sabía onde vivía o xaponés Taky. Díxollo e ela quedou con el para que lle contase o que pasaba. De alí a uns días, Rosalía volveu ao peirao onde estaban as rochas. Néstor díxolle a Rosalía que traballara co xaponés na mesma corporación. Néstor intentara deixar esa corporación porque sospeitaba que Taky matara a un compañeiro e ela decidiu quedar con Taky para que lle contase a súa versión. O can de Rosalía desaparecera e ela atopouno na planta baixa da casa de Néstor cando foi falar con el, pero o can apareceu cun reducido tamaño porque Néstor fixera un experimento para probar o proxecto que inventara.
Ao día seguinte, volveu ao soto e atopou a Néstor morto dentro dunha bolsa e o seu can xa estaba de tamaño normal de novo. Un día, citárona para que fose a un bar e alí atopouse con Néstor, ela asombrouse. Despois de falaren, marcharon do bar e,ao saír, secuestráronos. Néstor logrou escapar e seguiu modificando o APERTA, que era o seu proxecto. El probou o APERTA con Taki e deixouno anano. Despois probouno consigo mesmo e clonouse, co que despois o seu clon ameazábao. Rosalía, antes de que chegasen os xaponeses a onda ela, logrou escapar e foi ata unha praia onde descubriu o cadáver de Taki destrozado. Sospeitan que o mataron os seus compañeiros, os xaponeses. Ao final, Rosalía decide...

Se queres saber o seu final, a lelo.

NOTA:5

jueves, 13 de mayo de 2010

O cero escuro

A autora deste libro chámase An alfaya.
A protagonista deste libro chamase Nadia. Ela non é como todas as rapazas da súa idade porque é moi tímida.
A súa mellor amiga é Aurora e a maior afección de ambas as dúas é o teatro e pasan moito tempo actuando na función do seu colexio.
Un día Aurora díxolle a Nadia que ía ir ao dentista e non ía ensaiar. Nadia tamén foi para a casa.
Máis tarde, puxéronse en contacto todos e decatáronse de que Aurora faltaba. Xa pasara toda a noite e, como ela non aparecía, comezaron a buscala e enteraronse de que a levaran engañada uns traficantes de órgaos, dicíndolle que farian dela unha gran modelo.
Se queres saber como acaba o libro, só che queda lelo.
Este libro foi entretido e doulle un 7.

Los senderos del tigre

Este libro escribiuno Juan Madrid.

Trata dun rapaz que recibe un baúl dende Perú que era do seu avó. O rapaz vivía en Malaga só, porque seus pais morreran. Embarcouse con dous socios rumbo a América. Alí os seus socios abandonárono á súa sorte no Amazonas. Ao cabo duns días, apareceron dous colombianos que o rescataron coa condición de que fose o seu novo socio, pero tampouco lle foi ben porque o abandonaron. Uns indios da tribo dos huni kui capturárono e fixérono prisioneiro facendo traballos de campo. O protagonista deste libro cansouse de ser prisioneiro e falou co Gran Xefe para que aquel ano o deixase ser guerreiro. O Gran Xefe aceptou e falou cos seus guerreiros para que o entrenasen. Un día apareceu outra tribo, a dos omagua, que viñan casar coas rapazas máis novas da tribo dos huni kui. O Gran Xefe non aceptou iso e as dúas tribos enleáronse nunha gran batalla que gañaron os huni kui, grazas a que Luís colleu o rifle que tiña o Gran Xefe nun baúl. O noso protagonista, ao ver que matara moitos homes e que a súa tribo quedara con pouca xente, escapou pola selva ata chegar a Manaos. Alí botou oito anos ata que atopou un traballo de capitán de cartografía. Este tiña o labor de levar ferramenta e utensilios aos indios. Ao cabo dun tempo tocoulle levar ferramenta á que fora a súa tribo. E sabedes que pasou?Se o queredes saber, tendes que ler o libro.

A miña nota é un 9


jueves, 29 de abril de 2010

O Barroco

Nesta unidade imos empezar co visionado deste vídeo:

E logo con esta actividade de carácter xeral onde atoparedes información moi escueta e esencial sobre a literatura deste período. A continuación copia no teu caderno os principais temas e personaxes do teatro barroco que atoparás neste lugar e fai as actividades. Logo le este post e contesta no teu caderno ás seguintes preguntas:

a) Que é un corral de comedias?
b) Que é a 'cazuela'?
c) Cales son as características da 'comedia nueva'
d) Cita tres dramaturgos importantes do Barroco
e) Que pasou realmente en Fuenteovejuna?
f) Que se entende por ruptura da regra clásica das tres unidades?

E por último, para informarte do que era un corral de comedias podes ver o de Almagro ou neste vídeo:



Busca ti algún vídeo dunha representación actual nun corral de comedias.

jueves, 22 de abril de 2010

Caderno de agosto

A autora deste libro que lin é Alicia Vieira.
Trata dunha rapaza chamada Gloria que ten 15 anos. Escribía todos os días un diario no que contaba as cousas máis importantes que lle pasaban. A Gloria non lle gustaba nada estar moito tempo con súa nai porque sempre discutían por algo. Gloria tiña un irmán chamado Antonio, con quen vivía e mais con súa nai, porque seus pais estaban divorciados. Un día, a Gloria pareceulle moi raro que súa nai estivera cariñosa con eles, e sobre todo con ela, xa que se levaban mal. Súa nai estaba así con eles porque estaba namorada, pero non de seu pai, senón de outro home, Teotonio. A nai de Gloria invitouno un día á súa casa a tomar un café con eles. El foi e estiveron toda a tarde falando. Despois, Teotonio tivo que marchar. Gloria e Antonio tiñan un plan sobre súa nai e o seu namorado con súa tía Fátima. Un día a nai de Gloria invitou o seu namorado a cear e esa cea foi algo desastrosa, aínda que os rapaces marcharan ao cine con súa tía Fátima para deixalos sós. O pai deles preguntoulle a Fátima se era verdade que a súa ex-esposa tiña namorado e ela confirmoullo. Esa noticia sóuboa tamén a avoa de Gloria, que se asombrou moito.
De alí a uns días Teotonio deixou de ir á casa e era porque xa non saían xuntos. A avoa falou con el, pero non se solucionou nada. Unha noite Antonio e súa nai estaban vendo o telexornal coma de costume, ata que se lle estragou a televisión e tiveron que chamar ao veciño, que era técnico e aranxoulla. Desde ese día a nai dos rapaces volveu asubiar, que era sinal de que estaba contenta outra vez, todos estaban contentos. A súa nai dedicábase a escribir un libro con Arcanxo, un compañeiro da editorial, que o acabou e publicou. E dende entón, quen sabe se a nai dos rapaces volverá asubiar?
A nota que lle poño:8

jueves, 15 de abril de 2010

Ás de bolboreta

A autora deste libro chámase Rosa Aneiros.
Trata dunha muller que se chama Patricia, traballa nun bar e conta todo o que pasa alí.
Desta forma pode contar distintas historias e entre elas está a dun neno que esta co seu avó; a dun pai que non pode ver o seu fillo; a dunha musulmá que todos os días vai ao bar e espera onda o teléfono que a chamen; a dun rapaz que non pode estudar e vai traballar coidando uns anciáns.
Agora vouvos contar a historia que máis me gustou, que foi a do neno co seu avó.
A conversación que teñen todo o tempo é sobre que o neno veu de África e pídelle a seu avó que vaia vivir con el, pero o seu avó non pode porque vive nunha residencia de anciáns e o neno ve ese lugar como un lugar onde van os vellos antes de morrer. O rapaz tamen lle conta a historia de súa nai, que doou o seus órgaos despois de morrer e así salvou outras vidas.
Este libro aínda me gustou e doulle un 7.

Ollos de Auga

Este é un libro de Domingo Villar chamado "Ollos de Auga". Leo Caldas e Rafael Estevez son chamados para investigar a aparición dun cadáver na torre da illa de Toralla. A vítima, un saxofonista, estaba espida e só cunha toalla tapándolle a parte de abaixo do corpo. Chamabase Lois Reigosa. O cadáver tiña unha peculiaridade, tiña a parte abdominal e o pene de cor negra e cunha textura rugosa, como o coiro. A partir de aí, Leo Caldas descarta a opcion de suicidio e empeza a investigar que persoa cometeu o asasinato e con que tipo de produto. Mentras Estevez pensa que o saxofonista e homosexual, Leo Caldas convirte a amante do saxofonista na principal sospeitosa. Logo da inspección do apartamento, foron interrogar a señora da limpeza, que non esclareceu dúbida ningunha. Máis tarde, no laboratorio, o forense contoulles que a substancia que se usara para matar fora formaldehido, ou formol. Era unha substancia conservante que, introducida nun corpo vivo, facíao secar. Ese produto fora introducido no aparato reprodutor do saxofonista. Leo Caldas foi investigar aos Laboratorios Riofarma, propiedade dun amigo seu da infancia. Este informounos de que alí non se facía formol, senón que se abastecían grazas a un home de Vigo, que foron investigar despois. Así chegaron ata Dimas Zuriaga, dono duns laboratorios que traballan con formol. Leo Caldas descubre que este home tiña a Lois Reigosa como amante e que estaba sendo chantaxeado, polo que foi levado a comisaría. Con varias pescudas máis Leo e Rafael descobren que os verdadeiros asasinos son...
Se queres saber quen son, le o libro. A miña nota é un 8

martes, 13 de abril de 2010

D. Quijote


Sempre está ben empezar por un repaso do contexto socio-político da época. Daquela esta actividade pode sernos útil.
Para comezarmos a saber algo máis de Cervantes e de D. Quixote podemos comezar por aquí. E Se queres coñecer os personaxes, repara nesta actividade. E información sobre a obra, o autor e o contexto, aquí.
E para divertirse un pouco podes participar neste xogo.

E por último, entre as moitas webquests que atoparás, elixe unha que che guste

jueves, 18 de marzo de 2010

El radiofinista pirado

O autor deste libro é Chema Sánchez Alcón.
Este libro trata dun radiofonista que esta un pouco tolo e sempre ten o mesmo soño noite tras noite. O soño é referido ao seu traballo:nel preguntábase se lle gustaba o que facía e se estaba a gusto. El en principio pensaba que si, que o estaba, pero como o soño se repetía tantas veces, decidiu poñerse a pensalo e decatouse de que o soño tiña razón, que o seu traballo era sempre o mesmo. Entón decidiu cambiar e facer algo distinto.
Decidiu facer un programa sobre filosofía e todos pensaron que sería boa idea, xa que en todos os lados hai xente cunha morea de dúbidas no seu pensamento, que están sen resolver. E porque non podía ser el quen se atrevese a resolvelas? Pois así foi: un día pola noite decidiu ir ao estudo, xa que a esas horas non hai ninguén alí, só se pon música. A xente non escoita a radio a esas horas, só os filosofos. Pero, nada, ninguén chamaba e así foi día tras día. Cada vez el estaba máis a gusto co que facía pola noite, a pesar de que ningunha persoa chamaba. Entón empezou a sospeitar que ninguén o escoitaba, ou que non lle facían caso, ou que algo pasaba. De alí a unha semana todo cambiou: enterouse de que o escoitaban catro persoas. Con iso, el xa se sentía contento. Pouco a pouco a xente íase unindo á súa emisora e o programa ía mellorando, ata que un día o chamou unha persoa que non era deste país e el quedou asombrado, porque lle pediu que falase de algo que ninguén lle pedira antes e no que el tamén estaba interesado. Entón decidiu facelo no programa desa noite. Se queredes sabes como acaba esta emocionante historia de filosofía, só tendes que facer unha cousa: ler o libro.
A miña nota é un 6

Amor dos quince anos, Marilyn

Este libro chámase Amor dos quince anos, Marilyn. O autor desde libro é Agustín Fernández Paz. Trata dun home que se chama o Conde Drácula. Estaba enfermo e non quería ir ao médico. A xente da aldea obrigouno a ir e foi. O Conde díxolle que non sabía que lle pasaba, pero non daba andado. O Conde estivo esperando na porta de cardioloxía ata que saeu un médico pequeno chamado Torrado. O médico díxolle que podía pasar para dentro. Torrado preguntoulle que problema tíña pero el non sabía explicarlle cal era o seu problema. Ao final o médico descubriu que emfermidade tiña o Conde e mandoulle descansar unha semana. O Conde só aguantou cinco días na casa e tiña que estar sete. Un home chegou novo á aldea e díxolle que, se quería tratarse desa enfermidade tiña que marchar para Transilvania e que así se curaría. O Conde non tiña cartos e non podía ir. O señor díxolle que lle pagaba a viaxe. O Conde marchou para Transilvania e, se queredes saber o final deste libro, lédelo. Doulle un 7.

domingo, 14 de marzo de 2010

O Renacemento: presentación do alumnado

Aquí deixamos unha presentación que elaboramos sobre o século XV e XVI.

jueves, 11 de marzo de 2010

Aire negro

O autor deste libro chámase Agustín Fernandez Paz.
Un home que fai a carreira de psiquiatría consegue traballar nunha clínica moi importante e alí póñenlle un reto moi difícil, que é o de conseguir curar unha muller que se chama Laura Novo. O seu problema é que non para de escribir o seu nome nunha folla. O doutor comeza a terapia léndolle libros, que era o que máis lle gustaba facer a Laura. Pouco a pouco Laura foi mellorando. Cando xa comezaba a recordar, o doutor pediulle que o escribise todo para así podela axudar co seu problema.
Ela escribiu que viñera vivir a Galiza, despois de separarse do seu mozo de Madrid. Aquí encoutrouse co amor da súa adolescencia. Foi vivir a unha casa nunha aldea e alí comezou a sentir presenzas estrañas, pero non lle deu importancia ata que recibiu ameazas e á xente do seu redor déronlle en pasar cousas malas. Despois diso contaba que un día foi dar un paseo polo monte ela soa e, cando estaba a vir para a casa, caeu un raio moi forte cerca dela e depois diso non recordaba nada máis.
Como o doutor quería saber o que lle pasara despois diso, foi falar con Carlos, o mozo de Laura, que lle contou todo o resto. Unha vez que sabía todo, non o podía crer; pero, cando chegou á clínica e lle dixeron que Laura escapara el sabía que iso non era de todo certo, pero decidiu darlles a razón.
Este libro gustoume porque é bastante intrigante e doulle un 8.

Frankenstein

A autora deste libro e Mary Shelley. O libro conta a historia de Victor Frankenstein, un home que, inspirado por varios científicos, pretende dar vida a cousas inertes co poder da electricidade. O libro comeza coas cartas que se escriben dous irmáns, contando un deles que atoparan un home no medio do polo, e que este dicía que tiña que atopar unha persoa. Victor Frankestein logra darlle vida a un cadáver, pero cando ve que o resultado non era o que esperaba, renega del, chegando a fuxir e agochándose do enxendro. Cando volveu á casa, o monstro xa non se atopaba alí. O monstro, despois de fuxir, sente o rexeitamento da humanidade e isto fai que acabe odiando profundamente as persoas. Victor volve a Xenebra coa súa familia pola morte do seu irmán pequeno, sabendo que o asasino fora o monstro que el mesmo creara. Máis tarde, nas montañas, ás que fora para descansar, atópase coa criatura. Esta, que aprendera a falar observando unha familia, dille que non se meterá máis na vida de Victor se este lle crea unha compañeira. Victor accede, pero os remordementos apodéranse del e opta, no último momento, por destruir a nova criatura que estaba enxendrando. O monstro de Frankestein víngase acabando co mellor amigo e a esposa de Victor, que, decidido a acabar coa súa creación finalmente, perségueo ata o Polo Norte, onde o acaba recollendo un barco onde finalmente falece. Nese mesmo barco a criatura acaba contando a súa historia, para despois acabar coa súa vida.

Doulle un 8

martes, 9 de marzo de 2010

A Idade Moderna: o Renacemento.

Neste unidade imos abranguer os seguintes temas: o nacemento das monarquías autoritarias e dos estados modernos, os Reis Católicos, a época dos descubrimentos e a literatura da época, en concreto, Jorge Manrique e La Celestina.
Tocante aos descubrimentos e posterior conquista podemos traballar con estas actividades.
Para os descubrimentos podedes ver:




Interesante é tamén esta proposta LIM para Jorge Manrique. E para La Celestina imos aquí.

viernes, 26 de febrero de 2010

El niño con el pijama a rayas

O seu autor é Jonh Boyne.
Este libro que lin trata dun rapaz chamado Bruno que se tivo que mudar con toda a súa familia para Auchviz por motivos de traballo do seu pai. Bruno tiña dez anos e non quería mudarse para alá porque tiña a súa vida e os seus amigos en Berlín. Un día, súa nai díxolle que fixese as maletas porque pronto se ían ir, que estaba esperando por eles seu pai.
Cando xa chegaran a Auchviz, Bruno quedou asombrado porque a casa era máis grande cá de Berlín. Bruno e súa irmá, que era máis vella ca el, levaron as súas cousas para os cuartos e Bruno foi á ventá e alí viu un patio con moitos rapaces, entreténdose. Bruno díxolle a súa irmá que fose mirar e pareceulles moi estraño que tivesen a mesma roupa, un pixama a raias.
Un día, Bruno, que estaba canso de estar en Auchviz, decidiu falar con seu pai e foi ata o seu despacho onde lle díxo que quería marchar de alí porque se aburría moito e seu pai díxolle que tiñan que estar alí porque a familia tiña que estar xunta en todos os momentos.Bruno marchou enfadado do despacho de seu pai.
Despois foi a xunto da criada, pediulle que falase ela con seu pai para marchar de Auchviz; pero ela díxolle que non podía pedirlle iso porque a ela axudoulle cando máis o necesitou dándolle traballo. Entón díxolle que tiña que entender que seu pai estaba facendo todo pola familia, para que estivesen todos ben. Bruno estrañaba moito aos seus amigos, pero tamén estrañaba moito os seus avós que quedaran en Berlín. O pai de Bruno era un militar que estaba destinado ao exterminio de Auchviz. Un día, Bruno decidiu dar una volta para coñecer o lugar donde ía vivir. Chegou a una alambrada dentro da cal había un neno sentado no chan. Bruno preguntoulle como se chamaba e que facía alí só. Entón o neno díxolle que se chamaba Shmuel e que non facía nada. Bruno marchou, pero díxolle que volvería.
Ese mesmo día, á noite, o pai de Bruno trouxo a cear á casa un home que traballaba con el e estiveron sós sen Bruno e súa irmá. Bruno fíxose moi amigo de Shmuel e íao visitar case todos os días.Shmuel cóntalle a vida que pasou no campo traballando e a Bruno non lle gustou nada. Un día, a nai de Bruno discutiu con seu pai porque quería volver para Berlín pois non lle gustaba esa vida para os seus fillos. Bruno estaba contento de volver para a súa casa e xunto cos seus amigos. Esa tarde Bruno foise despedir de Shmuel, pero presentóuselle un problema e era que Shmuel non encontraba a seu pai e entón Bruno decidiu axudarlle antes de que marchasen. Shmuel tróuxolle un pixama a raias para poder entrar e que ninguén se decatase. Shmuel e Bruno non atoparon o pai de Shmuel e entón Bruno quixo marchar para a casa pois xa era tarde, pero xa non podía saír porque os vixiantes do recinto estábanos mandando entrar. O pai de Bruno e os seus compañeiros de traballo xa tiñan pensado meter os nenos daquela alambrada para un lugar cerrado con gas dentro para axfisialos e fixérono, pero o problema estaba en que alí dentro estaba tamén Bruno e ninguén se dera conta. Os rapaces morreron xuntos e o pai de Bruno decatouse pola roupa do rapaz, que estaba tirada ao outro lado da alambrada. Entón, ao pai de Bruno xa lle daba todo igual, el sabía que cometera un erro moi grave. A el e mais aos seus compañeiros leváronos de Auchviz e a cidade quedou defendida polo Exército Vermello. A cidade quedou liberada dos nacis.
A nota que lle poño:8

jueves, 18 de febrero de 2010

El abrazo de la noche

O autor deste libro é Kenyon Sherrilyn. Este libro trata dun mozo que queda orfo porque os seus pais morreron. El ten dez anos. O seu irmán pequeno ten dous anos e non pode vivir sen a axúda de Talón que e o irmán máis grande. Cando el xa é maior de idade vai en busca dos seus pais. Un día chega a un castelo onde atopa aos seus tíos. Cando lle contan que os seus pais están mortos, el empeza a buscar os seus asasinos . Un día os enemigos do seu pai van ao castelo e matan ao seu tío. Antes de morrer, dille a Talón que deixa a muller e mais a filla nas súas máns. El ten que vingar ao seu tío. Un día, decidiu xuntar xente e ir atacar os enemigos. Despois de que Talón acaba o combate con Camulos, vai para a casa. Comeza a chamar a súa avoa para contarllo. Pasa moito tempo e Talón namórase de Sunshine. Sunshine deuse conta e declaroulle o seu amor. O Talón antes estaba namorado dunha muller que se chamaba Ninia, pero decatouse de que quería máis a Sunshine. Un día foron os dous para o seu piso e comezaron a bicarse . El dille que el agora a quere máis e que está moi namorado dela. Se queredes saber o final deste libro, lédelo. Gustoume moito e doulle un 9.

domingo, 31 de enero de 2010

A arte románica

Para empezar esta unidade podemos facer o seguinte repaso. Tamén nos vai axudar o visionado deste vídeo e máis do seguinte:

E para que coñezades mellor a arte románica propóñovos o visionado de varias presentacións: a primeira é moi sinxela; a segunda e a terceira son máis completas. E esta que vos parece?
Tamén vos serán moi útiles este esquema sobre a escultura:


E mais estoutro

lunes, 11 de enero de 2010

A literatura medieval


E neste trimestre temos que continuar coa historia e coa literatura medieval. Por iso, imos empezar traballando con este LIM (Libro Interactivo Multimedia) elaborado polo profesor Manuel Guerrero. Aquí veremos que, amais de información nova, temos moita de repaso. E logo xa poderemos realizar estas actividades. E tamén completar este romance
Unha das literaturas máis senlleiras na Idade Media peninsular foi a galega. Prestádelle atención a esta presentación que preparou outro profesor:

E despois disto xa poderás facer este test.
Escritor de poesía en galego, un dos grandes impulsores da prosa castelán foi o rei Afonso X O Sabio. Para saber máis del podedes consultar este LIM.
E nestoutro LIM coñecerás as aventuras do Cid.