viernes, 8 de mayo de 2009

Erros e Tánatos


Este libro esta escrito por Gonzalo Navaza, e ten varias historias.
A primeira historia trata dun galego que está en Suíza e coñece a un italiano, un Don Xoán. O galego ía facer unha viaxe en tren así que foi co italiano. Subeu unha muller fermosa que miraba moito para o galego. O italiano dicíalle que se lanzara a por ela, pero veu un portugués que se adiantou. O italiano, axudándolle ó galego díxolle ó portugués que a muller estaba tola e que se fora. O portugués fíxolle caso e deixouna alí plantada, oportunidade que aproveitou o italiano para irse con ela. Uns días despois apareceu no xornal que o italiano fora devorado polos cans da muller.
____________________________________________________________________
A segunda conta a historia dun rapaz que está nun camarote esperando o día dun concurso de castelos de area. Cando ese día chegou o rapaz fixo o castelo o mellor que puido. O seu castelo recibía admiracións e berros de ánimo. Cando os xuíces foron ver os castelos, foron todo admiracións. Manuel, o rapaz, estaba nervioso. Cando dixeron o nome do cuarto finalista, Manuel posicionouse entre 1º, 2º e 3º. Dixeron tamén o nome do terceiro e segundo. Manuel xa estaba co corazón saído. Dixeron o nome do primeiro... que tampouco era Manuel. O rapaz desilusionouse tanto que foi por un cinto para aforcarse. Pero buscando nos caixóns topou unha pistola. Foi ata onde estaban os xuíces, pero cando ía disparar a arma estaba sen munición. Despois dun anaco chorando, tranquilizouse e acordou que suicidarse non era a mellor solución así que se ía desfacer da pistola. Foi ata unha poza e alí tirouna pero acto seguido aparece un un xuíz, ó que Manuel enganou dicíndolle que lle caera unha pelota e tirouno ó pozo, afogándoo. Volveu ó camarote e foi comer. Chegaron os policías e sinalaron a Manuel. Este asustouse pensando que o cacharan, e foi desmoralizado xunto ós policias. Ó chegar ó lugar onde foron, empezou a chorar. Os policías preguntáronlle que por que choraba, se só lle ían devolver a pelota que perdera.
_____________________________________________________________________
A terceira é que máis me gustou. Trata dun brasileiro que, para estar san, empezou a pasear. Un día no bar entrou un home, dicíndolle que era un vello amigo do seu fillo. Ó principio no se fiou, pero ó final levouno á casa. Ó chegar a neta do brasileiro non se fiaba del, polo que lle dixo ó seu avó que lle dera o número de telefono e que o chamara alí mesmo. Iso fixo. Parecía unha conversación real ata que o brasileiro lle dixo que llo pasara. O amigo do fillo dixo que non llo podía pasar que se cortara. A neta non necesitou máis explicacions. Sacou un revólver e matouno. O brasileiro sorprendeuse. O telefono soou despois, era o fillo do brasileiro preguntando polo seu amigo.

____________________________________________________________________

A cuarta trata dun guía e do seu "guiado". O guía tiña que pasear a un escritor escocés pola zona na que vivía para que coñecera un pouco máis de Galiza mentras non comezaba unha convención de escritores na que se repartía un premio. A noite que chegou o escocés saíron de festa e topáronse cun vello amigo. Cando estaban borrachos o escocés dixo, de broma, que lles daría 5000 se acababan co seu principal rival para que levara el o premio, 2500 a cada un. O guía tomouno en serio e preocupouse. Máis tarde cando ían no coche o escocés quixo conducir, polo que tiveron un accidente, no que o guía rompeu o brazo e o coche levou un g0lpe. O escritor escocés díxolle que lle pagaría o arreglo. Foron para o hotel. Chegaron ó hotel. Ó día seguinte o escocés non saíu do hotel. Ó outro día celebrouse a convención e despois o escocés marchou. Á semana seguinte apareceu no xornal que o contrincante do escocés aparecera morto na bañeira. O guía mandoulle unha carta a ó escocés coa mensaxe "misión cumplida, il migliore intermediario". Ó mes seguinte recibeu un cheque de 2500 e o guía asombrouse. Máis tarde nun programa de radio o guía dixo que o escocés fora culpable da morte do outro escritor, polo que o agarraron e o fixeron calar. Na comisaría deronlle noticias do escocés, e explicáronlle que o cheque de 2500 era para o arreglo do coche.

___________________________________________________________________

A quinta é a dunha muller que estaba moi soa na casa, xa que o seu marido estaba de viaxe sempre, e namorouse dun empresario rico. Paulino Servoi. Era xove e guapo. Empezaron a quedar na casa da muller e a saír por aí. Pero un día citáronse e Paulino non foi a esa cita. Chegou o marido dunha viaxe e invitouna a unha cea con un amigo seu. Era un home baixo, calvo e gordo. Era o verdadeiro Paulino Servoi.

___________________________________________________________________

A sexta é dun rapaz e o home do saco. O rapaz vira o home do saco e asustouse tanto que un soño lle perturbaba a noite. O home do saco era un home que sinalara súa nai para amedrentalo. Un día de nevada que saíu a xogar cos demais rapaces no que chegara a hora da merenda. Cando acabou o rapaz volveu, pero os demais non o fixeron. Así que quedou só. Despois de tirarse 4 ou 5 veces co seu trineo veu outra vez o home que sinalara súa nai. Foi correndo e asustado cara á granxa que tiña un amigo do seu pai. Alí había unha escopeta que colleu o rapaz e coa que lle disparou o home. Cando o rapaz entrou pola porta da casa, feliz por matar o home do saco, veu a seu pai berrando que mataran ó pai de Pedriño de Lores. O rapaz estrañouse de que o pai de Pedriño de Lores fora o home do saco. Ó final descubriu que todo era un soño.

Hai outras historias neste libro que descubriredes cando o abrades e o leades.
A min encantaronme as primeiras historias, aínda que foron en descenso. Doulle un 9.


1 comentario:

Anónimo dijo...

Thanks for your sharing, it' s very useful