Este é outro dos libros que lin o seu autor é Jack London.
Trata dun can, Buck, que foi raptado polo xardineiro e vendido a uns comerciantes que o levaron para Alaska. Alí estivo uns cantos anos, tirando dun trineo que era o do correo. Empezou como un can que non sabía nada, ata que un día matou o líder dos cans, Spizt, e el converteuse no líder. Debido a todos os encargos os cans estaban moi cansos e Perrault tomou a decision de vendelos. Foi vendido a uns homes que non tiñan nin idea de estar na neve. Un día que estaban a pasar por Thirty Mile, cando había o desxeo, Buck non quería cruzar e Hall, o actual dono, empezoulle a pegar. Este acto fixo que Jhon Thorton fora na axuda de Buck. Despois de darlle unha labazada a Hall desatouno. Estes continuaron sen Buck, pero a cen metros o chan desplomouse e morreron todos. Jhon curoulle as feridas a Buck, e este non daba pancada en todo o día. O día que chegaron os amigos de Jhon, baixaron á aldea. Alí toparon cun home moi fanfarrón que lle apostou mil oitocentas libras a Jhon a que Buck non daba movido mil libras. Este aceptou e Buck gañou, con eses cartos compraron uns cantos cans para ir ó norte a buscar a cabana dun home moi rico. Pasou o tempo e non deron con ela, ata que Jhon un día meteuse nunha cova e o atopou. Dende alí baixaron ata un val onde atoparon todo o ouro. Botaron alí moitos meses, mentres eles traballaban Buck metíase nunha fraga onde o seu ser primitivo se facía cada vez máis feroz. Alí matou un oso e fíxose amigo dun lobo o que non o viu máis. Cando estaba no campamento oía a chamada de algo que aínda non descubrira porque non quixo acomnpañar o seu amigo lobo. Un día unha tribo acercouse ata o val e matou a Jhon e os seus amigos, o instinto de Buck saíu e empezou a matar os homes que atacaran o seu amo. Logo disto sentíu outra vez a chamada, seguiuna e topouse co seu amigo o lobo que o guiou ata a manada de lobos onde se fixo o líder.
Este é un libro de Susan E. Hinton. Conta a historia de Ponyboy, que é un rapaz dos suburbios de Nova York. Seus pais morreran e vivía cos seus irmáns, Darry e Sodapop "Soda". Pertencían ós Greasers, que era unha banda da zona, xunto cos Socs ( Abreviatura de Socials ) e os Hood.
Os greasers e hoods mantiñan unha rivalidade cos Socs. Ponyboy era bo no instituto. Sacaba boas notas e a escritura dábaselle ben, ó contrario de todos os demais. Os greasers e amigos de Ponyboy eran: Steve, que era un chaval amargado, pero moi bo amigo de Soda. Two-Bit Matthew, que era o contrario de Steve, tiña sempre unha broma que facer. Dally, o delincuente xuvenil máis perigoso que poidas encontrar. E despois estaba Johnny, que dende que recibiu unha boa paliza dos Socs non voltou a ser o mesmo. Vivían unha vida normal, cos seus altibaixos, pero normal. Soda e Darry traballaban e Ponyboy estudaba. Pero unha noite na que Johnny, Dallas "Dally" e Ponyboy saíron ó cine, coñeceron a unhas rapazas. Unha delas chamábase Cherry, a ela todos lle caíron ben, excepto Dallas. As rapazas quedaran alí porque os seus mozos Socs fóranse enborrachar. Botaron alí un tempo e chegou Two-Bit que ligou coa outra rapaza. De camiño cara a casa os Socs perseguíronos ata unha parcela, onde baixaron do coche e insistíronlle ás rapazas que volveran con eles para a casa, cousa á que se negaron. Como Two-Bit estaba alí marcharon sen facer nada. Máis tarde cando xa marcharan todos menos Jhonny e Ponyboy, estes estaban tumbados noutra parcela, cando os Socs volveron. Un deles colleu a Ponyboy e meteulle a cabeza nunha fonte ata que perdeu o sentido. Cando o recobrou veu a Jhonny pálido e tremando e a unha persoa morta ó seu lado. Máis tarde foron ver a Dallas para que lles dera consello e doulles a dirección dunha vella igrexa abandonada. Chegaron alí como puideron e alí se quedaron. Días despois Dallas foi visitalos, foron dar unha volta e comer, e, cando volveron, viron que a igrexa estaba ardendo, e déronse cuenta de que seguramente fora un cigarro des seus. Había tamen un grupo de persoas e rapaces, que foran alí de excursión, e dixeronlles que alí dentro había aínda rapaces, así que Ponyboy entrou rapidamente, seguido por Jhonny. Sacaron para fóra os rapaces e saltaron eles, pero ó saír, Dallas doulle unha palmada na espalda a Ponyboy tan forte que perdeu o sentido, e o último que oíu foi un berro de Jhonny. Ó despertar dixéronlle que se salvara polo golpe da espalda de Dallas, que fora para apagar unha chama na súa espalda. Dixo tamén que Jhonny perdera a mobilidade da cintura para abaixo. Despois Ponyboy volveu para a casa e apertou a seus irmáns e foise durmir. Despois dixéronlle que habería unha gran pelexa entre socs e greasers. Cando foron visitar outra vez a Jhonny déronlle a noticia de que podería morrer. Chegou a noite da pelexa e pola metade desta Ponyboy levou dúas patadas na cabeza, e nese intre acabou a pelexa, por retirada dos socs. Cando chegou á casa, Ponyboy desmaiouse e botou 3 días durmindo. Volvéron o hospital e foron ver a Jhonny, pero este morreu na metade da conversación. Por ese motivo Dallas saleu correndo e maldecindo todo...
Se queres saber que fixo Dallas, ponte a ler o libro.
Este libro é de Pascual Alapont e trata de un rapaz que ten 16 anos. O día de fin de curso os rapaces quixeron facer unha festa para celebralo pero a moxa de Alex non daba chegado. Entón Alex dixo que a foran buscar a casa e cando estaban chegando viron un montón de xente ó redor de algo e cando chegaron alí decatáronse que era Carolina. Que tivera un accidente de moto. Chámaron a ambulancia e dirixíronse para o hospital. Os rapaces tamén foran para o hospital ainda que non puideron ver a Carolina. Tiveron que quedar na sala de espera ata que algún médico lle dixera algo. De alí a un pouco chegaron os pais de Carolina aínda que eles casí non tiveron que esperar para poder vela
A miña opinion persoal é que o libro está moi ben e gustoume moito
A autora deste libro chámase Stephenie Meyer. Edward e Bella romperon a súa relación e Bella púxose moi triste. Como Charlie o pai de Bella ve que ela está moi triste pídelle que ande máis cos seus amigos de antes para animarse un pouco. Bella faille caso o seu pai e comeza a andar con Jacob, e como se sentía moi ben con el comezaron a ser case inseparables.
Cando ela facía algo arriscado oía a voz de Edward e iso facíalle cometer máis loucuras. Co diñero que tiña aforrado para ír a universidade comprou unhas motos.
Un día que ián no coche Jacob e máis Bella viron que había xente que facía salto de acantilado e entonces decidiron quedar un día para facerlo. Despois deso Jacob converteuse en home lobo.
O día que quedaran para facer salto de acantilado Jacob non apareceu porque estaba vixiando a tribu para que non apareceran os vampiros por alí, entonces Bella decidiu ir facer ela soa salto de acantilado. Tirouse pero como había unha marea moi revolta case afoga pero salvarona.
Alice a irmá de Edward veu nunha das súas visións que Bella morrera cando se tirara entón Edward decidiu ir ver os vampiros que o podian matar porque el non quería vivir mais sen Bella. Cando Alice ía ó suposto enterro de Bella douse conta de que non estaba morta e foron a buscar a Edward para que non morrera.
Agora se queres saber como acabou ó final deste libro só che queda lelo.
O seu autor é Pepe Carballude. Este libro trata dun rapaz que se chamaba Xavier e que estaba enfermo.
O médico díxolle que tiña que estar uns cantos días de repouso e facer análises de sangue cada semana.
Un día, cando estaba na cama, viu unha noticia dunha rapaza que fora asasinada por un axuste de contas relacionado coas drogas. Xavier tiña dous amigos aos que quería moito, Ana e Rafa.
Rafa decidiu facerlle unha visita a Xavier. Cando estaba alí, Xavier empezoulle a preguntar por Ana. E Rafa díxolle que andaba tonteando cun rapaz que era marine, pero que iso era un amor pasaxeiro. Cando se decataron, xa era noite e Rafa decidiu marchar.
Esa mesma noite, Xavier oíu un ruído na rúa, arrimouse á ventá e viu un home discutindo con outro que estaba nun coche. O do coche agarrou ao outro pola manga da chaqueta e arrincou con el arrasto.
Ao día seguinte, soou o teléfono e Xavier colleuno pensando que era Rafa. Cando contestou, era o seu tío dicíndolle que lle ía ir facer unha visita.
De alí a unha hora, volveu soar, colleuno e oíu falar un home ameazando ao seu pai.
Cando chegou seu pai, díxollo e el contestoulle que non tiña moita importancia e que a próxima vez non llo dixera a ninguén.
A nai de Rafa dixo que esas ameazas xa llas fixeran había dous anos e que ao final non lle fixeran nada, pero que para todo había unha primeira vez.
Ao día seguinte foi un antigo amigo do pai de Xavier e preguntoulle se podía falar un momento con el para facerlle un trato. O pai de Xavier díxolle que si, pero que fose breve, que tiña présa.El comezou a dicirlle que tiña que facer un artigo sobre as drogas en Sureste. O pai de Xavier díxolle que non. Despois, oíndoo falar, empezaron a sospeitar que o das ameazas telefónicas era el e decidiron que o ían ir denunciar no cuartel. De alí a uns días Xavier púxose a mirar pola ventá e viu un coche parado diante da casa. Esperou un pouco e escoitou soar o timbre da casa. Eran os seus amigos Rafa e Manuel. Xavier preguntoulle a Manuel se tiña algo con Ana e el díxolle que non, que só eran amigos. Pero Rafa interrumpiunos e díxolle que Ana estaba moi mal porque lle pegaran unha paliza moi grande e non sabían quen fora. Manolo púxose a investigar o caso. E á fin sacou como conclusión que lle pegaran por unha carpeta que Ana atopara tirada e que levaba para a súa casa. Manuel decidiu chamar a Garda Civil para que lle axudara a investigar o caso.
E se queres saber o final, lee o libro.
Nota:5
Eu, a este libro, doulle un 5 porque non me gustou moito.
O autor deste libro é Gonzalo Moure. Este libro trátase dun enxeñeiro que se chama Amador Velasco de Velasco. Balbino é un amigo seu. Hai dous amigos que queren ir a unha festa que se celebra no pueblo onde vive un dos rapacez. O seu amigo pídelle aos seu pais que lle deixe ir, os pais dínlle que non pode ir porque despois non ten onde durmir. Pero o rapaz dille que ía durmir na casa da tía do seu amigo. Despois de que os pais lle deíxan ir el está contento e chama ao seu amigo para dicirlle que os seu pais déixanlle ir á festa. El as sete da tarde marchou para casa do sue amigo para ir á festa. Cando chegou, o seu amigo xa o estaba esperando diante da casa. Despois empezaron a falar os dous e contándolle un a outro cousas. Á noite foron cear e despois foron para a festa. A mañá foron polo bar da tía do seu amigo. No bar estaba o mariñeiro máis outros dous homes que lle axudaban ao mariñeiro. O rapaz díxolle ao mariñeiro que se o podía levar ata casa. O mariñeiro díxolle que non o podía levar porque o río estaba crecido e ían afogar. Un pouco máis tarde embarcaronse o rubio, a súa moza, o rapaz e os tres mariñeiros. Cando estaban no barco o rapaz estaba mirando para a moza do rubio porque era moi fermosa. O chaval sempre cando andaba, a imaxe da moza do rubio aparecíalle diante da súa cara. Eles cando andaban no barco dicían que a costa estaba acercandose a eles.
O autor deste libro chámase Manuel L. Alonso. Este libro trata dun rapaz que marcha da casa porque trae malas notas e seus pais berránlle moito. Veu uns ocupas dunha fábrica e decidiu ir onda eles. Alí coñeceu a unha rapaza que se chamaba Elena, e el namorouse dela.
Os ocupas tivéronse que separar e o rapaz foise con Elena porque a quería. Cando xa se comezaron a coñecer mellor Elena contoulle que ela quería atopar o seu mozo e pediulle se lle podía axudar, e el non se negou a axudarlle.
Para atopar o mozo de Elena tiveron que andar moito e pasar moitas aventuras pero ó final atopárono, e o rapaz volveu para a súa casa.
Este libro non me gustou moito así que lle dou un 5.
Disque a Península Ibérica ten forma de pel de touro. Disque en España hai unha dieta mediterránea. Disque nos gustan as corridas de touro, o fútbol, a sangría e a paella. Disque temos sol case todo o ano...
E ti que dis?
E se amais de opinar queres repasar connoscos a xeografía física e política podes empezar por esta actividade de repaso de Europa e España. Logo facer estes Mapas interactivos e mais este cuestionario sobre xeografía
O martes 19 estivo connosco Séchu Sende, de quen lemos varios relatos do seu libro Made in Galiza. Aquí deixamos unha tira cómica tirada a partir dun deles. Agardamos que vos guste.
Este libro esta escrito por Gonzalo Navaza, e ten varias historias.
A primeira historia trata dun galego que está en Suíza e coñece a un italiano, un Don Xoán. O galego ía facer unha viaxe en tren así que foi co italiano. Subeu unha muller fermosa que miraba moito para o galego. O italiano dicíalle que se lanzara a por ela, pero veu un portugués que se adiantou. O italiano, axudándolle ó galego díxolle ó portugués que a muller estaba tola e que se fora. O portugués fíxolle caso e deixouna alí plantada, oportunidade que aproveitou o italiano para irse con ela. Uns días despois apareceu no xornal que o italiano fora devorado polos cans da muller.
____________________________________________________________________ A segunda conta a historia dun rapaz que está nun camarote esperando o día dun concurso de castelos de area. Cando ese día chegou o rapaz fixo o castelo o mellor que puido. O seu castelo recibía admiracións e berros de ánimo. Cando os xuíces foron ver os castelos, foron todo admiracións. Manuel, o rapaz, estaba nervioso. Cando dixeron o nome do cuarto finalista, Manuel posicionouse entre 1º, 2º e 3º. Dixeron tamén o nome do terceiro e segundo. Manuel xa estaba co corazón saído. Dixeron o nome do primeiro... que tampouco era Manuel. O rapaz desilusionouse tanto que foi por un cinto para aforcarse. Pero buscando nos caixóns topou unha pistola. Foi ata onde estaban os xuíces, pero cando ía disparar a arma estaba sen munición. Despois dun anaco chorando, tranquilizouse e acordou que suicidarse non era a mellor solución así que se ía desfacer da pistola. Foi ata unha poza e alí tirouna pero acto seguido aparece un un xuíz, ó que Manuel enganou dicíndolle que lle caera unha pelota e tirouno ó pozo, afogándoo. Volveu ó camarote e foi comer. Chegaron os policías e sinalaron a Manuel. Este asustouse pensando que o cacharan, e foi desmoralizado xunto ós policias. Ó chegar ó lugar onde foron, empezou a chorar. Os policías preguntáronlle que por que choraba, se só lle ían devolver a pelota que perdera. _____________________________________________________________________
A terceira é que máis me gustou. Trata dun brasileiro que, para estar san, empezou a pasear. Un día no bar entrou un home, dicíndolle que era un vello amigo do seu fillo. Ó principio no se fiou, pero ó final levouno á casa. Ó chegar a neta do brasileiro non se fiaba del, polo que lle dixo ó seu avó que lle dera o número de telefono e que o chamara alí mesmo. Iso fixo. Parecía unha conversación real ata que o brasileiro lle dixo que llo pasara. O amigo do fillo dixo que non llo podía pasar que se cortara. A neta non necesitou máis explicacions. Sacou un revólver e matouno. O brasileiro sorprendeuse. O telefono soou despois, era o fillo do brasileiro preguntando polo seu amigo.
A cuarta trata dun guía e do seu "guiado". O guía tiña que pasear a un escritor escocés pola zona na que vivía para que coñecera un pouco máis de Galiza mentras non comezaba unha convención de escritores na que se repartía un premio. A noite que chegou o escocés saíron de festa e topáronse cun vello amigo. Cando estaban borrachos o escocés dixo, de broma, que lles daría 5000 se acababan co seu principal rival para que levara el o premio, 2500 a cada un. O guía tomouno en serio e preocupouse. Máis tarde cando ían no coche o escocés quixo conducir, polo que tiveron un accidente, no que o guía rompeu o brazo e o coche levou un g0lpe. O escritor escocés díxolle que lle pagaría o arreglo. Foron para o hotel. Chegaron ó hotel. Ó día seguinte o escocés non saíu do hotel. Ó outro día celebrouse a convención e despois o escocés marchou. Á semana seguinte apareceu no xornal que o contrincante do escocés aparecera morto na bañeira. O guía mandoulle unha carta a ó escocés coa mensaxe "misión cumplida, il migliore intermediario". Ó mes seguinte recibeu un cheque de 2500 e o guía asombrouse. Máis tarde nun programa de radio o guía dixo que o escocés fora culpable da morte do outro escritor, polo que o agarraron e o fixeron calar. Na comisaría deronlle noticias do escocés, e explicáronlle que o cheque de 2500 era para o arreglo do coche.
A quinta é a dunha muller que estaba moi soa na casa, xa que o seu marido estaba de viaxe sempre, e namorouse dun empresario rico. Paulino Servoi. Era xove e guapo. Empezaron a quedar na casa da muller e a saír por aí. Pero un día citáronse e Paulino non foi a esa cita. Chegou o marido dunha viaxe e invitouna a unha cea con un amigo seu. Era un home baixo, calvo e gordo. Era o verdadeiro Paulino Servoi.
A sexta é dun rapaz e o home do saco. O rapaz vira o home do saco e asustouse tanto que un soño lle perturbaba a noite. O home do saco era un home que sinalara súa nai para amedrentalo. Un día de nevada que saíu a xogar cos demais rapaces no que chegara a hora da merenda. Cando acabou o rapaz volveu, pero os demais non o fixeron. Así que quedou só. Despois de tirarse 4 ou 5 veces co seu trineo veu outra vez o home que sinalara súa nai. Foi correndo e asustado cara á granxa que tiña un amigo do seu pai. Alí había unha escopeta que colleu o rapaz e coa que lle disparou o home. Cando o rapaz entrou pola porta da casa, feliz por matar o home do saco, veu a seu pai berrando que mataran ó pai de Pedriño de Lores. O rapaz estrañouse de que o pai de Pedriño de Lores fora o home do saco. Ó final descubriu que todo era un soño.
Hai outras historias neste libro que descubriredes cando o abrades e o leades.
A min encantaronme as primeiras historias, aínda que foron en descenso. Doulle un 9.
Este é outro libro que estou a ler neste curso o seu autor é Fina Casalderrey. Trata dun rapaz de doce anos ao que lle gustan os paxaros. Seus pais separáranse por mor de que o pai leouse cunha muller na discoteca na que traballa. A partir de aí a súa vida cambiou. Súa nai encerrouse no traballo e non lle facía caso ningún, súa irmá dende que marchou seu pai púxose coma se estivese autista e este escapaba para a casa dos avós onde disfrutaba collendo paxaros. Un día foi co seu amigo ata o cemiterio e viron un niño dun paxaro degolado. Eles como os veu o cura arramplaron polo medio das veigas. Á noitiña foi co seu avó e colleron o paxaro. Levárono para a casa, déronlle de comer e lavárono. Cando o paxaro xa era grande o rapaz levouno para a casa, ese mesmo día sen darse conta quedouse durmido vendo a tele e aplastouno. Discutiu coa súa nai e marchou para a casa de seu pai en Pontevedra. Ao día seguinte o pai presentoulle a súa nova muller e máis a súa filla. Este como non estaba a gusto marchou de novo para a súa casa. Ao cabo duns días coincideu con eles na casa do avó, a que era súa irmá política ensinoulle unha caixiña que contiña porros, ect... Andrés cando viu iso dixo que renegaba de seu pai. De aí a dous días o avó foi para o hospital. Cando estivo algo mellor foi para a casa, pero non durou moito porque aos tres días de estar na casa morreu. Andrés cambiou moito, agora xa non escapaba dos matóns da clase senón que lle plantaba cara. Un día levou unha cría de paxaro á clase e cando se deu conta esta estaba a dar brincos pola clase. Halima, unha rapaza da clase, colleu o paxaro e dixo que era dela. Andrés, deulle as grazas a Halima por tentalo encubrir, pero este dixo que non facía falla. Andrés saeu da cuncha e cantoulle as corenta aos matóns da clase. Cando chegou á casa, conectouse a internet para falar coa pomba. Andrés díxolle que era mellor que seguisen como ata agora, porque a el gustáballe Halima. Logo disto volveu discutir con seu pai, desta vez en serio, que non o volveu molestar máis.
O día que foi polas notas, falou con Halima para quedar na casa dos avós del. Ela aceptou. Logo de coller as notas e comer foi para onda os paxaros a esperar por ela. Cando chegou, Andrés soltou os paxaros. Este preguntoulle se ela era a pomba, ela díxolle que si. Logo disto puxéronse a contemplar os paxaros deitados no chan agarrados das mans.
América, América. Un novo e afastado continente que a partir do s. XIX se volveu moi próximo e familiar para os galegos. Como moitos dixeron, América para nós ficaba moito máis preto que Europa. E quen non ten na casa un recordo americano? E se lle queres dar un repaso á xeografía deste continente fai as actividades que aquí se propoñen.
E, por último, cóntanos que obxectos tes na túa casa que chegaran de América. E non esquezas dicirnos como chegaron ata a túa casa.
Este libro titúlase Cacería salvaxe. O seu autor é Agustín Agra
Este libro trata dun persoaxe chamado Wotan que é a morte.
Wotan saía cos seus cans polas noites pola cima dunha montaña da vila. Este cando saía nunca era por un bo motivo, senón que era sempre para matar á metade da xente que vivia alí, non o facía él, facíano os seus cans.
Un día pola noite cando xa estaban todos deitados, oíron un ruído que fixo levantar a toda a vila, miraron todos para a montaña e alí xa viron dous ollos de lume e un corpo medio invisible rodeado de centos de cans. Era Wotan e os seus cans que viñan matar á xente.
A xente empezou a correr toda para poder escapar, pero os cans corrían máis e empezaron a pillalos e a matalos. De alí a unhas horas, Wotan e os seus cans marcharon por detrás da montaña e desapareceron.
Ese mesmo día, empezou a chover como nunca chovera toda unha semana.
Ó que parou, a pouca xente que quedaba decidiu saír a fóra, todo estaba cheo de cadáveres, e todo cheiraba que tiraba patrás. Andando por alí atoparon a unha muller que estaba a medio morrer, e un pouco máis adiante, atoparon a outro que estaba vivo. Estes colléronos e decidiron levalos para unha casa e coidalos.
A xente preguntoulle como era que aínda seguían vivos, e o rapaz, que se chamaba Rodrigo empezoulle a contar que ía correndo diante de dous cans cando esvarou e caeu no medio dunha brañeira. Os cans ó ir tan rápido non se deran conta de que Rodrigo xa non ía correndo diante deles, senón que quedara tirado atrás, e así foi como se se salvou.
Ela díxolle que se salvara de milagre, sen darse de conta.
De alí a uns días, Wotan volveu a aparecer na cima do monte sen os seus cans. Rodrigo, púxose a mirarlle os ollos cando se deu de conta que non sabía donde estaba e que quedara cego de todo.Tocando todo ó seu redor, deuse de conta de que estaba tirado nunha praia.
Empezou a camiñar e atopou o camiño que o conducía de volta á vila, un río. Cando comezou a andar, algo lle rozou nunha man, el deuse de conte de que era un can.
Ese can foi o que lle axudou a chegar á vila, cando chegou entrou nunha taberna onde había un vello que era só óso e pel.
Pero el traía uns poderes que adquirira na illa que foron os que lle axudaron a acabar con Wotan.
Este libro que lin titúlase A cabeza de medusa é a súa autora e Marilar Aleixandre Trátase dunhas rapazas chamadas Sofía e Lupe que eran moi amigas. Elas estaban xuntas na clase. Un día a profesora Olga mandoulles facer un traballo. Era buscar información sobre A cabeza de medusa e ela atopou que era unha cabeza con serpes. Un día elas saíron xuntas de festa e de regreso para a casa non tiñan con quen ir de volta. Elas quedaron coa nai de Sofía en que ían ir para a casa en taxi, pero nese momento non había ningún por alí. A Lupe ocorréuselle a idea de parar a algún coche que pasase por alí para que as levase, pero a Sofía non lle gustaba esa idea. De alí a un pouco achegábase a elas un coche e eran dous rapaces novos da universidade. Eles viron que eran dúas rapazas novas e paráronlles, ofrecéronse a levalas á casa e elas foron. Elas preguntáronlle que por onde ían que elas non coñecían ese camiño e eles dixéronlles que era un atallo. Despois eles pararon o coche nun sitio escuro e dixéronlles que baixaran do coche para ensinarlles as estrelas. Elas baixaron e despois un deles bicou a Lupe, mentres que o outro levou a Sofía para o coche. Alí el forzouna a ter relacions con ela. Ela negábase pero ela non logrou sacalo de encima. De alí a pouco tempo, eles marcharon e deixáronas alí soas e tiradas. Sofía estaba chorando porque fora violada, e Lupe tamén se encontraba mal polo que lles pasara a elas dúas.
Elas chamaron por teléfono á nai de Sofía para que as fose buscar. Súa nai foinas buscar e levaron a Lupe para a súa casa. Sofía, na súa casa, contoulles a seus pais todo o que lles fixeron eses rapaces e entón Sofía díxolle que quería denunciar e o pai levouna á comisaria. Alí, Sofía estaba moi nerviosa. Despois de tanto esperar, dixéronlles que entrara pero ela soa. O comisario díxolle que estivese tranquila e que se era capaz de contarlle todo, que llo contase. Despois de contarllo todo, mandouna marchar e que descansase. Cando ela saíu do despacho, atopouse con Lupe e seus pais. Sofía preguntoulle se viña a denunciar e ela díxolle que si. Sofía despediuse dela e marchou para a casa. Ao día seguinte tiñan que ir ao instituto e Sofía tiña medo de que soubesen a verdade e se metesen con ela, pero xa o sabían todo por información do xornal. A nai de Sofía chamara ao instituto e xa falara coa directora. A directora díxolle que estivese tranquila que antes de que elas entraran nas aulas, xa había informar aos alumnos. Cando elas entraron, ninguén fixo ningún xesto e elas estrañáronse.
No seu instituto, había dous rapaces de bacharelato e metéronse con elas. Andaron escribindo nos baños das mulleres palabras ofensivas para elas, pero a directora arreglou o problema porque unha amiga de Sofía viunos escribindo con esprais no baño e ó final expulsáronos do instituto durante tres días.
Lupe quería retirar a denuncia, pero Sofía sabía que todo se había solucionar e que eles habían de ter o seu castigo .O comisario chamou os pais das rapazas para falar con elas porque...se queres saber como remata este libro leo.
O autor deste libro é Jose Manuel Gisbert. Este libro trátase de un rapaz que vive co seu pai nunha casa onde traballa o seu pai. Nesa casa hai un misterio dos armarios.
A señora desa casa chámase Barrientes. A Pablo interésalle moito o que hai neses armarios. A señora Barrientes vive con eles nesa casa.
Ela vive na habitación dos armarios. Á señora Barrientes non lle gusta que Pablo viva aí co seu pai pero o seu pai dille á señora Barrientes que Pablo vive con el porque hai veces que lle axuda. Un día pola mañá o pai de Pablo espertou antes ca el para facer o almorzo. Despois de que almorzaron o Alfredo foi traballar e díxolle a Pablo que tiña que axudalo despois de que acabara de lavar os pratos e todo. Pero Pablo despois de que limpou as cousas foi arriba para escoitar atrás da porta dos armarios xa que alguén facía un ruído alí dentro.
O Alfredo dentro de dez minutos chamou a Pablo para que fose axudarlle. O Pablo esperou cinco minutos máis e foi para abaixo. Pero tiña unha escusa para tardar porque a finca ata chegar ao traballo do seu pai era moi grande. Alfredo xa ía por el pero atopáronse os dous no camiño. Despois de que acabaron de traballar os dous foron para casa. O segundo día chegou unha veciña súa para dicirllle que ten unha rapaza da súa idade e que lle encantaría se Pablo podía ir ata súa casa para falar coa rapaza que tiña un problema cos ollos. Ao día seguinte o Pablo ás catro foi ata á casa desa rapaza para falar con ela. Cando chegou á casa desa rapaza súa nai estaba na casa esperándoo na porta. Acompañouno ata arriba á habitación da rapaza.
Cando chegou á habitación ela estaba deitada na cama. Súa nai marchou e deixounos sós. A chavala díxolle se o podía describir como era porque ela non lo podía velo. Ela díxolle se lle quería ler un libro. El díxolle que non lle apetecía. Despois el dixo que tiña que irse porque o chamou a súa nai. El marchou moi rápido para que a señora non o vise.
Despois chegou á casa e foi axudarlle a traballar ao seu pai. Á noite foron os dous a cear e deitáronse moi cedo. Pablo cando espertou pola mañá foi almorzar co seu pai e despois pola tarde foi á casa desa chica que tiña un problema cos ollos. Cando chegou á porta no estaba ninguén alí. Entrou e a nai da rapaza escondeuse e apareceu cando el estaba no corredor da habitación da rapaza. Ela díxolle que aínda non era as catro para poder entrar na habitación de su filla. Ela foi mirar se se despertou e díxolle a Pablo que podía entrar na habitación. El despois empezou a contarlle un libro de medo á rapaza. Á noite xa se foi para casa. O segundo día el despertouse pola mañá, almorzou e foi axudarlle a traballar ao seu pai. Pola tarde foi ver á Carla. Cando chegou á súa casa ela estaba na cama esperando por el. Empezaron a falar os dous e despois ela díxolle que se lle quería contar a historia de Los armarios negros. El ó principio negaba e dicíalle que iso era unha historia inventada por el. Ela díxolle que non era inventada porque contoulla moi sentimental. El díxolle despois que Los armarios negros estaban na súa casa. Pola noite Carla quería escapar para ver Los armarios negros. E se queredes saber o fin deste libro lédeo.
Este libro titúlase Investigación 091.
Este libro titúlase Cacería salvaxe. O seu autor é 
Entradas
