viernes, 19 de diciembre de 2008

Unha curta de nadal

Bo Nadal a todas e a todos.

Déixovos esta curta que está na nova canle flocos.tv. Á volta falamos dela.

miércoles, 10 de diciembre de 2008

Asterix e o fouciño de ouro

Un día na aldea de Astérix escoitáronse uns berros. Todos foron ver de onde proviñan e viñan de Asuranceturix, o druída da aldea. Cando a aldea pensou que se trataba de algo malo, Asuranceturix contou que se lle rompera a fouce de ouro. Así que Astérix & Obélix ofreceronse a ir buscar outra ó pobo do curman de Obélix, pero ao chegar alí descobren que o primo de Obelix non esta na casa, e ven que todo está revolto...

Pareceume un bo cómic, aínda que a min non me gusten os de Astérix... Doulle un 7/10






Valdemuller

O autor de este libro chámase Xosé A. Neira Cruz.

Este é o quinto libro que leo nesta avaliación e vai sobre unha rapaza que acaba de cumprir os quice anos e na súa casa fanlle unha festa moi grande pero recibe un agasallo de alguén que nunca soubera. A súa tía Olga díxolle que era de súa tía Estrela e que debería ir vela pero soa, como tamén fora ela cando tivo a súa idade, e foi o que fixo Mina.
Sen dicirlle nada a seus pais colleu o autobús para dirixirse a Valdemuller. Cando baixou do autobús preguntoulle a unha muller onde era Valdemuller e díxolle que lle quedaba aínda moi lonxe e que tiña que ir á aldea próxima e alí pedirlle que a levasen a Valdemuller. Cando chegou á aldea un mozo ofrecéuselle para levala e Mina cedeu. Cando ían no coche o mozo meteuse por un camiño que estaba bastante abandonado e parou nel e alí intentou abusar dela pero o colgante da estrela axudouna. Á noite ela seguía alí e uns lobos viñeron a axudala e levárona a un tobo. Á mañá seguinte un mozo que se chamaba Santiago díxolle que Valdemuller atopábase un poco máis abaixo e Mina seguiu andando soa ata que por fín Mina chegou onde súa tía Estrela.
Agora se queredes saber o final lede o libro.
Non me gustou moito este libro porque se enlea moito e a miña nota é un 6.

Veleno tinto


Este é o segundo libro que leo este ano. O seu autor é Ramón Carredano Cobas.
O libro fala dun freire que en inverno ten que ir a Noia porque ten que estar presente cando apareza o bispo Berengel. Cando ía polo camiño unha carabana de soldados e cabaleiros pararon e levárono ata Noia. Dentro da carruaxe ía Pedro Ordoñez vasalo de Rui Soga de Lobeira, a sua filla e a súa muller. Cando chegaron, viron que Noia non era como pensaban. Despois de ir ver o prometido da filla nas carreiras de cabalos foron ata a casa donde se ían hospedar. Deixaron as maletas e baixaron ao comedor para cear. Ao acabar de cear Don Pedro esmaiouse e o Frei Samuel foi ata a súa maleta, colleu unhas herbas fixo unha infusión e deulla. Logo levárono ata a cama onde empezou a poñerse mellor. Estaban todos alí menos Don Crispín que chegou despois rindo. Este xesto fixo que o Frei Samuel empezase a desconfiar e se puxera a pescudar. Empezou por falar coa cociñeira, que lle dixo que él estivo na cociña facendo unhas mesturas que segundo el son para matar ratas. Esta tamén lle dixo que estivo outro rapaz pero que solo veu por unha pouca graxa para a ferida do cabalo. Ao saber isto o frei tibo que abandoar a cociña para ir darlle outra dose a Don Pedro. Cando chegou a habitacion deste, xa se quería erguer porque se atopaba mellor. O frei non o deixou, porque ainda non respiraba ben de todo. Este avisou a un rapaz para que cando viñera o bispo o avisase. O chegar a noitiña o bispo apareceu e todos baixaron o salon para cear. Cando estaban ceando, un dos criados acercouse o frei Berenguel e díxolle unha cousa ao oído. Este enseguida se levantou e marchou co criado. Ao cabo dun anaco, o criado apareceu no comedor. Este foi onde o Frei Samuel e díxolle que fose con el onda o Frei Berenguel. Cando chegou á habitación veu que un dos criados estaba morto por mor de beber viño envelenado. Estes e máis o criado colleron o corpo e foron por unha especie de camiño subterráneo. Ao chegar a fóra enterraron o cadáver. Cando volveron para a casa, Bartolomeu díxolle ao Frei Samuel que podía investigar algo sobre Don Crispín se emborrachaba o xefe dos criados da casa dos Da Costa. Ao día seguinte este foi á taberna e emborrachouse co xefe dos criados. Estes falaron ata que o Frei Samuel se deu conta de que xa sabía bastante. Foi para a casa, subeu ao cuarto do Frei Berenguel e comentoullo todo. O Frei Samuel baixou ás cortes e esperou polo mozo de Sabela, cando chegou este a causa do frade declarou que el era o asasino.

Queredes saber o que fixo Sabela?

Pois non volo conto, teredes que ler o libro.
Nota:7