Flanagan Blues Band

Este é o terceiro libro que leo este curso, o seu autor é Andreu Martín.

Trata dun rapaz que quere ser detective, e o seu amigo Charcheneger preséntalle nun bar a un detective de verdade. Este estaba moi emocionado porque coñecía un de verdade. Flanagan ía marchar para resolver un caso cando o detective Laoz insistiu en acompañalo. Non deron resolto o caso porque caeron na lama e tiveron que ir á casa para cambiarse. A este non lle importou porque coñecía a un detective de verdade. Pola noite aí sobre a unha Laoz entrou na casa de Flanagan ás agachadas para dicirlle se lle podía ir polo coche onda a igrexa. Flanagan aceptou e cando chegou á igrexa viu unha chea de xente amoreada e dous coches da policía. A Flanagan non lle importou moito porque el sabía que Laoz era inocente. Entrou no coche, meteu primeira e saíu coma un lóstrego chocando con todo. Devolveulle o coche e meteuse outra vez na cama. Este sentiu sirenas a soar e deuse conta de que pillaran a Laoz. Ao día seguinte, este foi á igrexa disfrazado de boy-scout. Entrou na igrexa preguntando por unha pelota que lle confiscara o párroco. Flanagan foille preguntando á muller cousas do seu interese. Este colleu unha pelota calquera e marchou.

Como xa sabía algunhas cousas e o asilo lle quedaba de camiño foi ata este. Alí preguntou pola criada da vella dos "Garreta" a señora Teresa. Flanagan fíxolle algunhas preguntas para averiguar algo máis. Despois de falar con ela marchou. Ao día seguinte Flanagan foi co Charche ao piso de Laoz, alí púxose a buscar. Mirou no contestador e colleu a casete que había dentro.

Cando ía marchar, escoitou que viña unha persoa e agochouse por fora da ventá. Ao marchar atopouse con Blanca, que lle dixo toda a información que quería. Chegou un seiscentos, era Martina a filla da vella "Carracha". Puxéronse a falar, Flanagan dixo que tiña que facer un caso importante. Esta acompañouno, logo de sacarlle a foto ao Pingüín Fedorento foron ata unha casa para que Flanagan se cambiase. Martina colleulle a roupa e díxolle que non lla devolvía senón lle dicía onde estaban as xoias. Flanagan meteuse no seiscentos espido e díxolle a Martina que foran onda un ex-policía para contarllo todo. Foron onda o ex-policía e comentoulle todo, logo disto Martina devolveulle a roupa e o ex-policía marchou.

Flanagan tamén ía marchar cando Martina lle dixo que esperara. Esta sacou do bolsillo o carrete de fotos na que estaba o Pingüín Fedorento. Logo foi para a casa e chamou a Blanca para que convencera a Vanesa, e fora onda o Pingüín Fedorento. Esta aceptou e foi. Foron ata o bar onde acostumaba estar el. Alí Vanesa fíxolle chantaxe coa foto que lle tirara Flanagan para gañar os planos do Centro Comercial ICS. Logo disto, Flanagan e Blanca foron ata o Centro Comercial para ir estudando como ían facer. Flanagan tivo a idea de dar eles un concerto. Aí é onde da comezo a "Flanagan Blues Band". Flanagan chamou os serial Killers para dicirlle que se retrasaba o concerto para estes actuar. Logo ao día seguinte, estes empezaron a actuar as nove e media. Como estaba previsto as once, houbo un apagón. Todo o mundo empezou a tortas mentres Flanagan e Martina foron coller as xoias.

Ao día seguinte, estes sacaron a Oriol Laoz do cárcere e foron trocar as xoias por diñeiro en metálico. Logo de facer isto entregáronllelo aos Sellarés. Como viron que estaba todo arranxado foron ata o hospital a visitar o Charche, se queredes saber como remata tédelo que ler.

A miña nota para este libro é un 7.