jueves, 20 de diciembre de 2007

EL LAZARILLO DE TORMES




El Lazarillo De Tormes es un libro muy interesante escrito en castellano antiguo. Ahora os lo voy a resumir:
Al Lazarillo de Tormes le llaman así porque su madre lo engendró en el río Tormes, ya que su padre trabajaba en el molino. Él vivía con sus padres hasta que la justicia se llevó a su padre y lo ejecutó. Tiempo después su madre tuvo un novio moro. Lázaro al principio no le quería pero después ya le fue cogiendo cariño. Gracias a él había más dinero, más comida y leña en invierno. Pero la justicia también se lo llevó a la cárcel. Un día estando en la taberna con su madre acordaron que se tendría que ir a vivir con un ciego. Entonces se fue a vivir a Salamanca con su amo. Éste nada más llegar le dio un golpe contra un toro de piedra. Lázaro pasaba bastante hambre con el ciego. Entonces le tenía que robar el vino, el chorizo, el pan....
Pero el ciego cuando se daba de cuenta le daba una paliza. De modo que un día que llovía a cantaros tenía que alludarle al ciego a pasar un regato que iba lleno por la fuerte crecida. El ciego necesitaba la ayuda de Lázaro para pasar. Éste buscó el sitio más estrecho para pasar, y de un salto pasó a la otra orilla. Pero cuando el ciego saltó, en la otra orilla había un poste de piedra con el que chocó y se abrió la cabeza. Después el chaval se escapó corriendo mientras su amo maldecía en el suelo. Después de esto tuvo de amo a un abad de un monasterio con el que vivío pasando hambre, y al que tuvo que robar sus panes por la noche para poder llevarse algo a la boca, hasta que éste lo descubrió y lo echó.

Después de esto, Lázaro se fue a pedir a una plaza y allí encontró a su tercer amo que era un caballero noble. Éste hombre tampoco tenía que comer y pasaba hambre. Pero fue el único de sus amos que no le puso la mano encima. Finalmente escapó de la ley y dejó a Lázaro solo.
Lázaro tuvo otro amo , un buldero con el que pasó buenos y malos momentos.
Si quereis saber más sobre este libro, leedlo.
Este libro me gustó porque es divertido pero es dificil de entender porque está en castellano antiguo, de modo que yo no lo recomiendo.
Nota: 7

O centro do labirinto


Este é o terceiro que lin. O seu autor é Agustín Fernández Paz.
Este libro tratra dunha muller chamada Sara que ten un fillo chamado David. Estes viven en Berlín. Sara é unha muller que viaxa moito por culpa do traballo. Este verán Sara tivo que viaxar a Compostela a ver uns petróglifos. David esta vez decidiu viaxar con ela e coñecer como era Compostela. Esta mañá saíu co seu aeuromóbil dar unha volta, pero nesa saída tivo un accidente. O seu aeuromóbil chocou contra unha árbore. A xente do vila máis cercano collérono e levárono para a súa casa, xa que este perdera o sentido. A súa nai tiña uns compañeiros de traballo chamados Walter e Frida e coa axuda destes mandou a policía na procura do seu fillo. David estaba todo o tempo custodiado por unha rapaza chamada Brenda. Pouco a pouco fóronse namorando. Sara estivo moito tempo roldando o lugar do accidente. Nunca conseguira probas para poder demostrar que o seu fillo tivera o accidente nesa zona. Sara encontrou o pendente que David levaba posto. Ela sempre lle contaba todo a Walter , pero este xunto con Frida querían facer desaparecer a Sara xa que crían que era unha boa oportunidade.
David e Brenda decidiron vivir xuntos, David foi aprendendo palabras daquel costume de vida xa que era moi distinta a súa. Sara enterouse do que lle querían facer os seus amigos e xunto con todo o mundo daquela vila sacaron e buscaron información para xustificar o porqué querían botar a xente das aldeas. Sara voltou para Berlín e David quedou alí con Brenda e este díxolle que se algún día tiña que marchar de alí voltaría se ela non marchaba con el.

Este libro gustoume porque trata de moitas cousas pero sobre todo de aventura.

Recoméndollo a todas as persoas que lle guste a aventura.

NOTA: 8

Corredores de sombra



Este libro, escrito por Agustín Fernández Paz, trata dunha rapaza chamada Clara que un día descobre un esquelete cun furado de bala no cráneo.

O esquelete aparece envolto nunha alfombra nun pazo que se estaba reformando. Clara ó descubrir o esquelete tivo a intriga de saber todo acerca dese asunto, pediulle ós seus amigos que lle axudasen porque senón ela sóa non ía dar resolto ese misterio sobre o dito esquelete. Os seus amigos axudáronlle a ela encantados porque a eles tamén lle gustaban os asuntos relacionados co misterio. Despois de tanto investigar conseguiron averiguar de quen era o dito esquelete pero se de verdade queredes saber de quen era o esquelete e o seu misterioso furado de bala no cráneo teredes que ler o libro.

O libro gustoume porque é bastante interesante e ten moito misterio en case todo o libro.

NOTA: 7

Pasar o límite





O autor deste libro é Javier Alfaya.
Este libro trata dun mozo chamado Gabriel ao que lle morren os seus pais con tan só 17 anos. A súa irmá pediralle que fora vivir con ela, a Madrid. Pero el non quixo porque non se imaxinaba vivir lonxe do mar e dos seus cans, que son os seus fieis amigos. Entón decide quedar na casa na que vivira sempre cos seus pais. A súa vida segueu transcorrendo tranquilamente como antes de que morreran os seus pais, ata que un día a súa vida cambiou por completo... Como lle facían falta cartos para cubrir os seus gastos e andaba algo xusto deles meteuse no que non devía. Empezou a tratar co "Home Gordo" que se dedicaba ao contrabando. O trato que fixo con el consistía en que lle tiña que deixar a súa finca, que estaba preto do porto para gardar a mercancía de contrabando...Gabriel recibía unha cantidade de cartos por cada vez que escondían a mercancia na súa finca.
Pasou o tempo e a cousa seguia igual, aínda que a Gabriel parecíalle algo moi arriscado pero á súa vez tamén unha aventura coa que gañaba cartos. Ata que un día o Home Gordo lle dixo que lle tiña que axudar unha noite a traer a mercancía. E despois de moito pensalo aceptou porque lle propuxeron moitos cartos. Pero esta aventura saíulles moi cara porque a policía pillounos e leváronos a todos para o cárcere menos a Gabriel porque dou escapado. Isto serviulle para deixarse de meterse no que non debe e centrarse no que realmente quere ser na vida, mariño.

Este libro gustoume porque nos ensina o caro que nos pode saír meternos no que non debemos... Recomendo que o leades porque é un libro que nos ensina o que é a vida en realidade.
Nota:7

Mutacións Xenéticas










O libro que eu lin titúlase Mutacións Xenéticas e a sua autora é Fina Casalderrey. Este libro trata de que un rapaz que se chama Hadrian e vive en Londres vai pasar as vacacións co seu avó que vive en Galicia, concretamente en Fisterra.
Os pais do rapaz ían ir de lúa de mel e como non tiñan con quen deixar ó rapaz mandárono co seu avó. O rapaz pensaba para si que todo o que estudiara non lle valera para nada porque agora íano mandar co avó e alí íase aburrir moito.
Ó día seguinte que lle deron as notas ó rapaz os pais acompañaron a Hadrian ó aeroporto e Hadrián nunca montara en avión. Cando chegou a Santiago buscou polo avó pero non o atopou e foi para o bar do aeroporto. Acordouse da equipaxe pero cando foi collela xa non estaba. Regresou ó bar e alí viu a un señor que non tiña moi boas pintas pero tiña a súa equipaxe. Preguntoulle se era Manuel e el respondeulle que si. Hadrian montou no seu coche e cruzaron moitas aldeas e moitas montañas. Chegaron a unha casa que era moi vella. O avó parou e baixou do coche. Abreu as portas do garaxe e meteu alí o coche. Baixaron por un corredor que estaba ás escuras e chegaron a unha parte na que había un aparello que ía por debaixo da auga. O avó díxolle que estivera tranquilo que el fixera un túnel especial para que o aparello non rozara contra as paredes para non rompelas. Hadrián miraba para os lados e vía os peixes e as plantas que había debaixo da auga. Chegaron ata a vivenda e era como unha especie de cova, só que tiña mobles, luz e ademais estábase quente aínda que polas paredes caía auga do mar que estaba fría. O avó de Hadrián era un científico moi importante que estaba traballando nun traballo que cambiaría a vida do mundo. El dixera que estaba retirado para que os periodistas o deixaran en paz. En Fisterra toda a xente pensaba que era un campesiño que vivía no medio do monte porque estaba algo tolo. O avó díxolle a Hadrián que se tumbase a descansar xa que mañá lle tiña que ensinar unha cousa moi importante. Ó día seguinte o avó non estaba na casa e Hadrián saíu pola porta pola que o avó lle dixera que esa porta non podía ir só. Hadrián saíu e foi por unha cova e chegou ata o que parecía un pequeno laboratorio. Cando entrou alí había unha gran serpe e Hadrián quedouse quieto. Cando a serpe o ía picar Hadrián gritoulle que parase e a serpe marchou. Hadrián botou a correr para a casa pero con tantos nervios perdeuse e comezou a berrar. O avó ó escoitalo chamaba por el pero non o vía. Hadrián chegou á casa e o avó estábao esperando á porta da casa pero non lle dixo nada. Hadrián preguntoulle que facía con eses animais e entón o avó díxolle que estivera os cinco últimos anos experimentando con todo tipo de animais e lograra amaestralos e agora non farían falta os robots e consumiríase moita menos enerxía. O avó pensaba vender os animais a África para que a xente non traballase tanto. O avó dixéralle a Hadrián que en Fisterra só tiña un amigo de confianza e que vivía nun barco. O avó díxolle a Hadrián que ía facer a compra e que volvía nunha hora máis ou menos. Hadrián esperou toda a tarde e toda a noite pero non aparecía e entón saíu en busca do avó e na praza da vila estaba o coche del coas chaves tiradas ó lado da roda do coche. Hadrián acordouse do que lle dixera o avó e foi onda o seu amigo. Os dous empezaron a buscalo por toda Fisterra pero non o atoparon.

Se queredes saber como atoparon o avó só tedes que ler o libro. E este libro está moi ben porque contén moitas aventuras e ademais é un libro que contén moita intriga porque non se sabe o que vai pasar co avó ata que remata o libro.

NOTA:9

A LUS DO CANDIL



A lus do candil é un libro deÁnxel Fole da editorial Galaxia S. A. Este libro está composto dunha serie de contos e eu voulle contar un deles o que máis me gustou. Este conto titúlase "O LORDANAS".
O Lordanas era un enterrador dunha vila da zona do Courel. El era un home que vivía para a súa profesión e nunca ía a casa para xantar. O seu fillo era o encargado de levarlle todos os días a comida ata o cemiterio. Un día o Lordanas despois de xantar deitouse a dumir un pouco ao lado dunhas tumbas pero cando despertou xa era de noite e estaba tronando. Entón el ergueuse do chan e ía camiño da porta pero mirou cara atrás e atopou un home que levaba posto un chapeu e un abrigo. Ese home era moi pálido. Entón cando ollou ben cara el pensou que era un morto e escapou correndo para a casa e de alí a dous días morreu.

NOTA:8

A Historia do home-can






A Historia do Home-Can escribeuna Pepe Carballude e publicouna Everest Galicia na colección punto de encontro.
Faustino Santos era notario pero non traballaba porque lle tocaran un montón de millóns e agora só tiña unha ilusión, a de recuperar a xuventude.
Atopara un menciñeiro que lle dera unha menciña que el tomara sen ler as indicaciós e non se podia mesturar con alcohol. Por ese motivo volveuse can e a súa muller botouno da casa porque non sabía que era el. Entón decidiu ir ó parque pero todo o mundo cando o oía falar tíñalle medo e collérano varias persoas para facerse ricas a conta del. Foi para a cidade e entón foi a varios sitios entre os cales tivo que ir á caixa de aforros para realizar unha obra benéfica e só lle fixeron caso cando falou de cartos.

Ese día foi para a vila de novo e foise cun amigo para unha choza. Cando espertou a media noite volvía ser como antes. Entón decidíu ir pasar a fin da noite coa súa muller.

NOTA 8

Este libro gustoume moito porque é divertido e moi pouco enrollado.

miércoles, 5 de diciembre de 2007

Nace un campión


Nace un campión é un libro escrito por Úrsula Heinze, publicado por xerais na colección Fóra de xogo.

Nace un campíon trata dun rapaz que en educación física non se lle daban moi ben as probas que mandaba facer o profesor. Un rapaz que non era un dos seus mellores amigos axudoulle e mellorou moito.

No colexio todos os anos facían unhas probas nas que os que gañaban tiñan un aprobado xeral e unha excursión pero o problema que tiña Andi era que non sabía nadar porque lle tiña fobia á auga por algo que lle pasara de pequeno. Súa avoa fora campioa de natación cando era nova, entón ó enterarse axudoulle a Andi a perder a súa fobia coa auga e Andi empezou a mellorar a pasos axigantados. O día da competicion un dos seus amigos estaba moi enfadado porque lle quixera axudar e el negárase con disculpas. Ese día ninguen confiaba nel excepto súa avoa e seu irmán todos daban o aprobado xeral e as vacacións por perdidas pero Andi fixo os cen metros braza perfectos e gañou, así conseguian os puntos que lle faltaban e conseguirongañarlle o colexio rival.

Dende aquela os dous amigos foron fichados polo equipo nacional de natación pero nas primeiras competicións non lle saíron moi ben e case se rende pero súa avoa animouno e entón seguiu coa competición quería ser profesional para saber como o fixo hai que ler o libro

Este libro pareceume moi bo

De nota doulle un 8

Retrincos


O libro que vos vou resumir escribiuno Castelao e chámase Retrincos . Consta de varios relatos , un deles titúlase PEITO DE LOBO.

Nuha pequena vila galega un rapaz fixo un cabezudo para carnavais. Logo acordou cun rapaz para que este se disfrazara da cabezudo. Cando chegou o día de carnavais o cabezudo saíu o cabezudo e toda a xente comezou a decir que o cabezudo era un retrato de peito de lobo. Peito de Lobo era un home moi forte e bruto e se pillaba ó rapaz íao esnaquizar. O rapaz meteuse na casa e a muller de Peito De Lobo foi avisar ó rapaz de que o seu marido andaba atrás del e que tivera coidado. De aí a uns meses topouse con Peito de Lobo ó lado río .Mirouno e comezaron a falar , e fixéronse amigos. Tan amigos que non lle importou que todos os anos por entroido saíra o cabezudo. O cabezudo saía cada ano e toda a xente saía das casas para ver aPeito De Lobo .

Se queredes saber o final lede o relato.

Este libro gústoume bastante e recoméndollo á xente que lle guste a súa terra.

Nota: 7

martes, 4 de diciembre de 2007

Xoel


É un rapaz que tivo unha vida bastante dura. Xoel cando chegou do colexio, na súa casa pasara algo moi grave. A súa nai ese día tivo dous infartos que lle costaron a vida e por se fora pouco tamén nese mesmo momento o can de Xoel todo asustado polo sucedido cruzou a rúa cando pasaba nise momento un camión que acabou coa súa vida o mesmo tempo que morria a súa nai. Pero el deuse conta de que non sentia nada en realidade polo que lle estaba a suceder cousa que lle seguia sucedendo ainda que pasaran os días dos sucesos e claro iso era de supoñer que non era normal o ser a súa familia, pero o seu pai pensaba que realmente estaba mal polo sucedido e estaba moi pendente del.
Xoel nos estudos ía realmente moi mal. Pero antes de comezar o curso puxose realmente moi enfermo que case xoga ca súa vida, ista enfermedade fixolle estar tres anos na cama de repouso.Pero a Xoel dentro do malo serbeulle estos anos na cama para coñecer como son en realidade as persoas que o rodeaban, e tamen a mellorar nos estudos grazas a Lurdes, a moza do seu pai. O tiverono que operar e como quedou bastante ben o pouco tempo puido continuar os estudos.
Cando por fin lle ía todo bastante ben con todo, sobre todo coa súa moza María. Chegalle un día a noticia de que o seu pai morrera. Venlle o mundo encima pero grazas o apollo de todos os que o rodeaban e o seu traballo deuse recuperado do sucedido dentro do mal...
A nota que lle poño a este libro é un 9 porque aprendese a dura que pode ser a vida pero apesar de todo o sucedido podese seguir cara diante. A autora é Isabel Clara Simó.
NOTA: 9

miércoles, 28 de noviembre de 2007

El caso del cuadro desaparecido




O seguinte libro que eu lin é "El caso del cuadro desaparecido" e o seu autor é Jordi Sierra i Fabra. O libro trata dun rapaz que se chama Poli e que vai vivir coa súa avoa porque os seus pais acabaran de morrer. A avoa ten un albergue onde se hospedan os extranxeiros e Poli axudaa no que pode.


Era o último día de colexio e entregaban as notas. Poli e máis os seus amigos estaban diante do despacho do director Don Marcelino. Tocáballe a Poli e cando entrou ó despacho o director díxolle que lle quedaran as matemáticas pero que aínda así fixera un bo traballo xa que chegara no medio do curso. Ese día tiñan unha excursión a casa dos Viladecáns que eran os señores que máis cartos tiñan do pobo. Os Viladecáns eran unha parella de anciáns que morreran hai pouco e os seus netos estaban alí para cobrar a herdanza.


Os rapaces ían con Marcelino ver o Picasso que había na casa xa que estaba exposto para a xente antes de que se o levase o seu novo dono. Cando chegaron a casa dos Viladecáns timbraron a porta e apareceu un dos netos dos señores Viladecáns. Don Marcelino e mais os rapaces non sabían diferenciar os netos xa que eran xemelgos. Mandounos pasar a biblioteca onde estaba o Picasso e tódolos rapaces entraron a miralo. Estiveron alí dez minutos e fóronse da biblioteca e o neto dos Viladecans asegurouse de cerrar ben a porta. Foi nese momento cando Poli escoitou o can ladrar moi forte. O neto dos Viladecans contoulle toda a vida dos Viladecans e cando rematou de explicarllo todo Don Marcelino preguntoulle se podían volver a ver o cadro e o neto todo fachendoso díxolles que si e cando habreu a porta o cadro xa non estaba alí. Inmediatamente se presentaron alí os outros dous netos e chamaron a Garda Civil. Fixéronlle preguntas a toda a xente que se atopaba alí ata os que traballaban alí de toda a vida. Levaron presa a nai de Merce que era a mellor amiga de Poli. Inmediatamante as compañeiras de traballo da nai de Merce dixeron que ela estivera con elas todo o tempo na cociña pero ao tenente doulle igual o que lle dixeran e levárona para ós calabozos. Poli, Leónidas, Merce e os demais da pandilla empezaron a investigar para averiguar quen fora o que roubara o cadro. Botaron moitos días investigando e cando chegou o inspector de Barcelona Poli os demais xa o tiñan todo resolto e ... a lelo.


NOTA:8

martes, 27 de noviembre de 2007

El retorno de la momia


Eu tamén lín o libro EL RETORNO DE LA MOMIA. Un libro que trata dun rapaz que se chama Gabe e vai de vacacions ó Cairo có seu tio Ben e a súa prima Sari a Exipto.
O tio Ben era exiptólogo e estaba descubrindo a tumba de khor-ru . Gabe chegou a Exipto e foi recibido pola súa prima Sari e o seu tio Ben . Dias máis tarde foron ás pirámides e coñeceron a unha periodista que se chamaba Nila. Nila tiña un medallón exípcio igual ca o de Gabe. Despois de varios días de traballo por fin chegaron ó sepulcro , chegaron á camara onde fora enterrado o faraón e os seus tesouros. O socio do tio Ben non quería que destaparan a tumba onde se encontraba a momia , porque había unha maldición . Pero eles non lle fixeron caso e destaparon a tumba e nela había unha momia. Esa noite o socio do tio Ben e él marcharon todos preocupados hacía o interior da pirámide, Sari e Gabe seguíronos e despois de moito tempo de espera só saíu o socio do tío Ben que estaba totalmente espantado. Entraron na pirámide e atoparon a Ben inconsciente, e nese momento atacounos unha momia. Cando Gabe quixo coller os seus amuletos, o seu medallón e a súa man de momia en miniatura, non os tiña, roubáranllos . Nese momento entrou Nila con eles e ordenoulle á momia que os matara. Se queredes saber mais deste libro lédelo.
Eu recomendo este libro por que é breve e está moi ben.

Nota: 7





Leonel(despois de lelo)


Este libro que vos vou contar de A. Cortizas é bastante intrigante, xa que o protagonista empeza a investigar.
Miguel era un rapaz baixo e cunha voz moi rouca. Estaban xa a final de curso e Miguel non estaba estudando nada o sexa que ía suspender. O día que chegaron as notas a casa a nai de Miguel castigouno e mandouno para a casa dos seus avós.
Cando chegou á vila dos seus avós, o seu avó quíxolle ensinar unha cabana que fixera el cando era máis novo. Despois de estar no monte marcharon para casa e a súa avoa xa tiña a cea feita e mandou a Miguel a deixar as cousas ao seu cuarto e cando baixou puxéronse a cear. Esa mesma noite Miguel tivo un soño cun lobo que tiña a espalda prateada. Ao día seguinte cando se ergueu díxollo ao seu avó e el riuse del. Máis tarde petaron á porta uns amigos dos avós que viñan coa súa neta Ana, entón Miguel foi abrir a porta e saudounos. Despois de saudalos os avós marcharon e quedaron sós. Máis tarde cando colleron unha pouca confianza saudáronse entre eles e puxéronse a falar das súas cousas. Ao día seguinte Miguel marchou a buscar a Ana á súa casa pero cando chegou dixéronlle que non estaba. Cando marchou foi para a casa e encontrou no seu cuarto unha carta de Leonel que era o antigo dono da casa, esa nota dicía que nos hórreos había máis. Cando Ana chegou a casa de Miguel el ensinoulle a carta e puxéronse a investigar. Un día foron a unha mina e alí encontraron outra nota. Eles xa estaban intrigados e despois desa encontraron outras dúas.


Se queres saber o final le o libro e xa verás como che gusta. A min gustoume porque foi moi entretido e intrigante.


NOTA 8

lunes, 19 de noviembre de 2007

Dos arquivos do trasno


Rafael Dieste escribiu Dos arquivos do trasno , un libro que consta de varios relatos , un destes relatos é O VAGAMUNDO .
O vagamundo era un home que andaba de aquí para acolá, non tiña casa, vivía do que atopaba no lixo, andaba cun pantalón e cunha chaqueta remendada e tamén coa súa bouza. Fora un rapaz que non fora á escola. O seu pai morrera e a súa nai era prostituta . Era o cabezilla dunha banda de rapaces, rapaces que formalizaron mentres que el seguía sendo un rapaz. Deixaron de andar con el para rirse, coma toda a xente que se ría do vagamundo; coma unhas mulleres que se comezaron a rír do vagamundo. Unha destas era unha muller fermosa que namorou ó vagamundo. O vagamundo foina espiar mentras esta estaba lavando no río. Escondeuse detrás dunha silveira. Veu unha ráfaga de vento e caeulle unha mazá na cabeza dura coma unha pedra e matouno.
A miña opinión persoal é que recomendo este libro a persoas de certa idade porque non é doado de entender pese a iso , a min gustoume .
Nota 7 .

El retorno de la momia


O segundo libro que lin titúlase El retorno de la momia e o seu autor é R. L. Stine.
Este libro trata das aventuras dun rapaz chamado Gabe, un rapaz moi aventureiro que en cada aventura que lle ocorre sempre resulta ser o heroe. Un día o seu tío Ben decide ir ás pirámides de Exipto e queren ir investigar unha tumba dun faraón. A Gabe faille moita ilusión ir ás pirámides de Exipto porque o último ano que el fora ocorréranlle moitas aventuras aterradoras pero apaixoantes. Ben decide levar ás pirámides a Gabe e a Sari, prima de Gabe. Nancy era a azafata do avión no que Gabe viña e tratouno moi ben durante o vo, entón ela tamen vai ir con eles. A Gabe estábao esperando no Cairo o seu tío Ben para ir para a casa. Xa na casa, o tío díxolle a Gabe que ían ir ver as parámides de Exipto ó día seginte. Xa pola mañá preparan as cousas para ir a Exipto e Gabe está ansioso xa de chegar porque pensa que lle vai ocorrer unha avetura como a vez pasada que fora as pirámides.
Xa dentro das pirámides vanlle ocorrer cousas interesantes e misteriosas pero iso só ó ides descubrir se ledes o libro.

Nota: 7

martes, 13 de noviembre de 2007

Las pelirrojas traen mala suerte


Este é o meu seguinte libro, Las pelirrojas traen mala suerte. Foi escrito por Manuel Luis Alonso.
Este libro trata dun rapaz chamado Buenaventura, pero todos lle chaman Chico. Un día, despois de ter una discusión cos seus pais por culpa das notas do colexio, decidiu marchar da súa casa. Empezou a camiñar e encontrouse cun grupo de rapaces que estaban sentados na porta dunha fábrica. Estes chamárono e despois de estar a tarde enteira falando con eles quedou a durmir dentro da fábrica. Esa tarde tiveron que ordenar e limpar todo para poder durmir. Chico non aguantou e foise. Ao outro día una roxa encontrouno e puxéronse a fumar e de paso a falar cousas da súa vida. Pero esa tarde a policía botounos da fábrica por culpa dos veciños. Empezaron a camiñar polas e cada día ían de bar en bar. Helena propúxose buscar ao seu mozo chamado Juan. Helena tiña que buscar primero a Héctor amigo de Juan para saber onde se encontraba. Chico foise con Helena a buscar a Héctor que vivía fóra de Granada. Chico non deixaba a Helena porque estaba namorado dela. Na súa viaxe que fixeran para encontrar ao seu amigo intentáronos matar. Horacio era o detective que tiña o pai de Juan e encontrou a Helena e levouna a onde se encontraba o pai para que lle explicara onde estaba o seu mozo. Cando lle dixeron que Juan se encontraba en Brasil ela non o cría. O pai de Juan díxolle que se quería lle pagaba o billete para irse xunto a el. A policía buscábaos por un roubo que houbera nun banco e resulta que os ladróns foran os policías. Helena díxolle a Chico que algún día se volverían a ver. Chico volveu para a súa casa porque pensou que os sus pais estaban sufrindo pola súa ausencia.
Este libro recoméndollelo a personas que pensen que fóra da casa a vida é mellor e paréceme interesante para os rapaces que se encontran nunha idade difícil.
Nota:8

viernes, 9 de noviembre de 2007

Á lus do candil


O libro que lin titúlase A lus do Candil e o seu autor é Anxel Fole. Este libro ten varios relatos , dun deles vou facer o seguinte resumo: OS LOBOS .

Din que os lobos non atacan as persoas pero iso non è certo; por exemplo habia moitas persoas que a xente pensaba que marchaban ás Américas e non se sabía mais deles, e despois un cazador topaba unha caliveira nas xesteiras. Un destes casos ocorreulle ó capador de Rugando , que foi capar un rancho. Pola noite tiña que ir a pé ata a súa casa porque perdera a besta nunha aposta das cartas . Cando comezou o camiño non vira lobo ningún , pero por se acaso encheu os petos da chaqueta de pedras e colleu uns mistos . De aí a un pouco empezou a ver e a escoitar lobos , lobos que se acercaban a el. Pero cando un deles se lle acercaba apañaba unha pedra, ata que se quedou sen pedras , e os lobos empezáronse a acercar , a zorregarlle o rabo nas pernas . Nese momento Emilio sentía que non podía máis, estaba a punto de desmaiarse, cando de repente escoitou uns tiros, eran os seus cuñados que viñan a axudalo; levárono á casa e déronlle auga, despois varréuselle o sentido e cando volveu en si dixo:
- Para que vexades como traballan os lobos á xente .

A miña opinión persoal deste libro é que está moi ben . Este libro é moi entretido , oúnico malo é o vocabulario , porque hai palabras que non se entenden moi ben .
NOTA: 9 .

miércoles, 7 de noviembre de 2007

Tres pasos polo misterio



O autor do libro Tres pasos polo misterio é Agustín Fernández Paz e a editorial é Xerais dentro da colección Fóra de xogo.

No primeiro capítulo un home que está no hospital pídelle a unha enfermeira unha libreta e empeza a contar o que lle pasou. El era un profesor que daba clase nunha universidade de Galiza e outras universidades máis importantes ofrecéranlle traballo pero el non quixo ir porque as universidades atopábanse moi lonxe e a el gustáballe moito Galiza. El especializárase no estudo das serpes e decidira facer unha escavación nun lugar que se chamaba Roza das Modias. El foi alí con algúns alumnos e reservara un hotel que se atopaba a uns 20 minutos pero el tiña unha tenda de campaña e estaba situada ao lado da escavación. Na Roza das Modias había tres esculturas, dúas estaban moi estragadas e a outra estaba moi ben conservada. Empezaron a escavar nas dúas figuras que estaban mais estragadas e alí so había obxectos de moi pouco valor. Na outra escultura había unha gran figura que representaba unha serpe. Levárona para un museo e ao principio ían moitos periodistas e tamén había moitos curiosos. Pouco a pouco foi deixando de ir a xente pero había unha parella de alemáns que ía todos os días e pareceulle estraño e empezáronos a investigar. Descubriron que estaban hospedados nun hotel de Lugo e un día pola mañá o garda de seguridade estaba facendo a ronda antes de abrir e viu que na vitrina da figura da serpe estaba todo descolocado e non estaba forzada a pechadura. Contoullo ao profesor e dende o primeiro momento el sabía que a parella de alemáns tiña algo que ver con iso. Esa noite quedou no museo sen que ninguén se dese conta. Escondeuse no despacho del e cando levaba un par de horas sentiu un ruído e cando foi mirar viu a muller alemá que estaba fronte a vitrina e falaba nun idioma moi raro e cando lle dixo que parase alguén lle dou un golpe na cabeza e caeu desmaiado. Cando se levantou viu na vitrina unha gran serpe e el presentía que as serpes ían invadir o mundo e dende aquela está no hospital e os médicos non saben o que ten. Hai outros dous relatos que seguen o mesmo estilo.
A min este libro gustoume porque é moi entretido xa que ten moitas aventuras e ademais ten moita intriga.
NOTA:8

lunes, 5 de noviembre de 2007

O que é a vida



O primeiro libro que lin titúlase O que é a vida, o seu autor é M. Lourenzo González e está editado na colección Fóra de Xogo, editoriais Xerais.
Este libro trata das aventuras que lle ocorren a un rapaz de 15 anos chamado Teo, un rapaz que lle gusta facerse o heroe ante os problemas e percances que ocorren o seu redor. Traballaba nunha pizzería, o Interpizza, repartindo pizzas coa súa moto, unha Bultaco. Un día vai a unha vila facer un reparto e divisa nun calellón a dous rapaces que se están metendo cunha rapaza. Teo baixou da moto e díxolle aos rapaces que deixasen a rapariga en paz e eles rebotáronse e empezáronse a meter con el, andaron pelexando un bo anaco ata que sentiron as sirenas dun coche da policía e os rapaces marcharon rápido daquel lugar, pero Teo quedou alí coa rapaza preguntándolle se estaba ben e se os rapaces lle fixeran dano. A rapaza díxolle que estaba ben que non se preocupara. Pasaron varios meses e os dous acabáronse enamorando. Un día Teo colleu o seu traxe de repartidor e tiroullo o xefe ás mans, díxolle que xa non quería traballar máis alí e que marchaba vivir coa súa moza.

O libro está moi ben e recoméndollo a todas as persoas que lle gusten os libros de aventuras.

NOTA: 8



lunes, 29 de octubre de 2007

Camila


Este curso comecei lendo un libro en castelán titulado "Camila" de Madeleine L'Engle.

Este libro trata dunha rapaza chamada Camila que vive cos seus pais. Pouco a pouco Camila foise dando conta de que a súa nai lles estaba ocultando algo. Camila non entendía por que Jacques estaba todos os días na súa casa. A súa nai contáballe unha trola cada día ata que Camila os descubreu bicándose. A nai tratou de arranxar isto para que a filla non lle contase nada a seu pai. Deuse conta de que a relación dos seus pais non ía por bo camiño, así que ela despois do colexio marchaba para a súa casa coa súa mellor amiga. Luisa contáballe os problemas que tiña na súa casa pero Camila evitaba sacar comentarios sobre a súa vida, aínda que Luisa llo preguntaba. Unha tarde Camila coñeceu a Frank, que era o irmán de Luisa. Esta sentiu ciúmes do seu irmán por mor de que lle quitase a súa mellor amiga. Co paso do tempo comezaron a saír moito xuntos ata que un día Frank contoulle a Camila que tiña que marchar porque os seus pais se separaban e el ía co seu pai. Entón ela contoulle que ela tamén se tiña que ir porque os seus pais marchaban para Francia para recuperar o seu matrimonio. E asi ocorreu, Frank marchou sen despedirse dela aínda que lle deixou a súa irmán unha carta contandolle o motivo polo que non se despedida.

A miña opinión persoal é que este libro está moi ben aínda que ten un final que non me gusta porque Frank non acaba quedando con Camila.

NOTA: 7

viernes, 26 de octubre de 2007

Salitre


Este ano comecei o curso lendo un libro titulado Salitre. O autor é Jaureguizar e foi publicado por Xerais na colección Fóra de xogo.

O libro trata dun rapaz chamado Eduardo. Seu pai tiña un bar e Eduardo axudáballe no bar, pero antes de ir para o bar ía recorrer a praia de Llas.

Un día chegou ao bar un home que lle puxeran o alcume de "O americano". Dende que viñera el, os mariñeiros non tiñan peixe e sospeitábase de que era un surfer que facía surf de noite e atraia os golfiños que lles espantaban o peixe, polo que botaron da vila a un vendedor de táboas de surf.

Chegaron uns periodistas á vila que preguntaban por un auténtico campión de surf gañador tres veces do campionato do mundo. Ninguén sabía quen era polo que o describiron. Descubreuse que era el quen atraía os golfiños para sentirse como nos vellos tempos.


A min gustoume moito o libro porque non sabes o que vai pasar ata o final e están seguido contando historias.

NOTA:8

martes, 23 de octubre de 2007

Leonel (antes de ler o libro)

Eu este ano comecei as lecturas co libro Leonel. Este libro está escrito por Antón Cortizas e publicada por Xerais na colección Fóra de Xogo.
A historia deste libro é a dun rapaz que se chamaba Leonel. Estaba namorado dunha rapaza que estaba na súa clase pero non era capaz de dicirlle nada. Xa nas vacacións de inverno os pais de Leonel dixéronlle que ía ir de vacacións a casa dos seus avós. Ao día seguinte marchou en tren cara a aldea na que ía pasar as vacacións. Cando chegou, o seu avó e un amigo del estábano esperando na estación de tren. Ao chegar á casa a súa avoa estaba facendo o xantar. Leonel, que sabía que a súa avoa estaba moi experimentada nas historias amorosas, pediulle consello. Ela doullo e o día antes de marchara regaloulle uns pendentes. Ao día seguinte chegou á casa e tíñanlle preparada unha festa sorpresa pero Leonel non lle fixo moito caso e marchou durmir. Cando foi á escola chegou onda a rapaza e díxolle se quería saír con el e ela contestoulle que si.

A min non me gustou moito o libro porque é demasiado romántico e azucrado. Gustaravos se vos gusta, por exemplo, a película Titanic.
NOTA: 6

lunes, 22 de octubre de 2007

Una luz en la marisma

Este é o primeiro libro que lin neste ano. O seu autor é Javier Alfaya e publica Alfaguara.
Trata dun rapaz chamado Gabriel.Vive na súa casa coa súa familia. A súa irmá chámase África. Gabriel ten un amigo pobre chamado Pucho. Diante da súa ventá hai unha marisma na que sempre hai algunha morte. Neste verán houbo unha morte e a culpa botáronlla a un mendigo que o alcumaban "Solapo". Gabriel, África e Pucho fixeron unha investivación por conta deles. O seu pai axudoulles contratando a un detective chamado Eduardo. Solapo estivo no cárcere ata que tiveron probas suficentes para poder sacalo do cárcere sen cargos. Os rapaces falaron coa prostituta da vila para que afirmase que a noite do crime estaba con ela. África foise namorando pouco a pouco de Eduardo. Ao final Solapo quedou fora do cárcere grazas ás probas que achegaron os seus veciños.

Eu recomendo este libro a persoas que lles guste a intriga, a xustiza e a aventura. A min persoalmente gustoume todo polo cal recoméndovolo a todos e a todas.

NOTA:9