viernes, 20 de febrero de 2009

Unha estrela no vento

A autora deste libro chámase Ledicia Costas.
Este libro vai dun rapaz que se chama Miguel. No instituto había unha rapaza que estaba namorada de Miguel e quedaran para ir despois de clase a un bar que se chamaba a Lagoa. Cando estaban na Lagoa había unha rapaza que estaba vendendo rosas e todo o mundo se ría dela pero Miguel foi alí e defendeuna. Ela díxolle que se chamaba Reina. Cando Miguel estaba andando para ir para a casa atopouse cun rapaz que lle chamaban o Bruto, e como días anteriores Miguel o insultara agora o bruto queríalle das unha malleira, e cando lle empezou a pegar el insultouno e entón o Bruto doulle unha navallada, e el quedou alí tirado no chan ata que o atoparon.
Despois de ir ó hospital foi para a casa e alí seu pai díxolle que ía uns días de vacacións e despois deuse conta de que seu pai ia pasar uns días coa súa amante entón seu pai marchou da casa. Cando estaban na casa chamou unha persoa e díxolle que morreran o seu irmán e mais a a súa muller e que o seu fillo que era descapacitado fora o único que sobrevivira.
A nai de Miguel foi ao seu enterro e de paso trouxo a Abel para vivir con eles. Abel e Miguel levábanse moi ben e pronto se instalou. Despois de que pasara un pouco de tempo o pai quixo volver para a casa pero non lle deixou Miguel.
Un día que estaban na Lagoa, Miguel saíu para fóra con Reina para estar un pouco máis tranquilos, alí fora atopounos un amigo do Bruto e díxolle dentro de pouco pasarian por aí para arranxar contas. Reina díxolle que o Bruto era o seu irmán pero que ela estaba da súa parte. O pasar un minutos apareceu por alí o Bruto cuns amigos pero non pelexaron porque a pelexa ía ser o domingo non antes. O seu curmán Abel díxolle que quería estar presente na pelexa senón diríalle a súa nai o que ía facer. Despois de que o Bruto vise que Reina estaba da parte de Miguel botouna da casa e foi vivir para a de Miguel.
Chegou o día da pelexa estaban todos alí, eran máis da parte de Miguel que da do Bruto, pero na pandilla do Bruto estaba o que fora o seu amigo. Cando comezou a pelexa Abel díxolle que se quería estar alí era porque sabía que así Miguel non pelexaría porque tería que estar pendente del.
Agora se queredes saber o final só vos queda lelo.
A miña nota é un 10 porque é moi bonito.

No hay comentarios: